onbegrepen

Hendrik is een gepensioneerde journalist, zijn vrouw Magda is overleden en de weduwnaar probeert het alleen te redden. De eenzaamheid, het er niet meer bij horen (al denkt hij dat hij zijn beroep nog best uit zou kunnen oefenen) de veranderingen in de maatschappij en het leven vallen hem zwaar. Hij denkt vaak terug aan vroeger, aan Magda, aan zijn minnares Monique, soms opstandig, soms vol berouw. Hij drinkt teveel en zorgt niet goed voor zichzelf. Met zijn zoon Hans heeft hij wekelijks telefonische contact , maar hij ziet hem vrijwel nooit.

Diane leeft met haar ouders in het huis naast Hendrik. Ze is een nakomertje, haar ouders waren al over de veertig toen zij geboren werd. Ze is een puber, gaat na de zomervakantie naar de middelbare school. Ze vertoont typisch puber gedrag, het afzetten tegen haar ouders ( ze vindt hen raar, te dik ed.) maar ook door met kleine dingen haar liefde te tonen. Al haar problemen en overwegingen deelt ze met haar hond Sebastiaan.

Op een zomerse dag gaat Hendrik naar de supermarkt. Hij valt en wordt per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. In het ziekenhuis wordt de eenzaamheid nog scherper zichtbaar, de artsen en verpleging praten over hem heen., hij voelt zich onbegrepen.Hij krijgt te horen dat hij naar een verpleegtehuis moet om te revalideren, maar dat wil hij niet, hij wil naar huis. Dan treft hij op de gang Diane en haar moeder. Ze maken een praatje. Hendrik vertelt dat hij naar huis wil, maar hulp nodig heeft. Diane biedt spontaan aan hem te helpen, ze heeft vakantie en dus tijd genoeg. Tussen Diane en Hendrik ontstaat een speciale band, een onuitgesproken blijk van herkenning.

De cover:
Het boek is uitgevoerd in een mooie gebonden vorm. Op de cover zie je de schaduwen van een man en kind. Voor mij symbolisch voor het gezien maar niet begrepen worden.

Taal:
Het verhaal is geschreven in de derde persoon. De hoofdstukken zijn kort en afwisselend vanuit Diane en Hendrik geschreven. Het taalgebruik is wat poëtisch en er zijn mooie diepzinnige zinnen.

Inhoud:
Het verhaal kabbelt langzaam voort. Eigenlijk gebeurt er niet zo veel, maar het geeft toch genoeg stof om over na te denken. Het geeft ook een kijkje in onze maatschappij met pubers en eenzame ouderen, het betrokken zijn en het onverschillige.

Ik heb enorm genoten van het boek. Zo klein en toch zo groot. Een boek om aan te bevelen!