Na het lezen van 'De Oversteek' keek ik met veel enthousiasme uit naar dit 2de deel. Toen ik het boek in handen kreeg, viel me echter meteen op dat nergens vermeld staat dat dit het vervolg op 'De Oversteek' is. Dit soort commerciële truukjes ben ik niet zo van gecharmeerd omdat het mij al vaker voorgekomen is dat ik een boek koop en pas bij het lezen erachter kom dat het een vervolg is! Cronin probeert het verhaal wel als een zelfstandig te lezen boek weg te zetten, maar naar mijn mening is dit niet gelukt.

Het is natuurlijk lastig om in een triologie een tweede deel op te leveren omdat dit veelal een boek zonder duidelijk begin en eind is, maar ook de lezers van het eerste deel worden verrast met dit boek. De eerste 250 pagina's wordt de lezer geconfronteerd met nieuwe personages en verhaallijnen en is er zeer weinig raakvlak met de personages uit 'De Oversteek'. In deze situatie maakt Cronin ook weer dezelfde fout door teveel personages te snel te introduceren en daarbij veelvuldig tussen de verhaallijnen te switchen waardoor het wat onoverzichtelijk wordt.

Halverwege het boek begon voor mij de spanning toe te nemen omdat de oude personages weer terugkwamen en de verhaallijnen samen begonnen te smelten. Dit zorgde in dit boek voor een mooie climax waarbij ik wel het gevoel had dat Cronin zich aan het einde er iets te snel van afgemaakt heeft. Hier was naar mijn mening veel meer uit te halen.

Desondanks heb ik het boek met veel plezier gelezen waarbij vooral de prettige schrijfstijl en het fascinerende thema mij geboeid hielden. Ik kijk met spanning uit naar het laatste deel!