Hoe je een goed verhaal slecht kunt uitwerken

Laat ik eens beginnen aan het einde van het boek: Brad Winning bedankt in zijn dankwoord de proeflezers voor hun waardevolle input. Hij zegt zelf dat het verhaal door hun input inhoudelijk sterker is geworden. Maar dan wil ik toch mijn twijfels te plaatsen bij de kwaliteiten van de proeflezers, want er valt nog heel veel aan te merken op het boek...
Begrijp me niet verkeerd, 'Ondergang' heeft ook heel veel sterke kanten: Een leuk verhaal, dat bovendien in een hoog tempo wordt verteld. Ik had moeite om het boek weg te leggen, want ik wilde weten hoe het verhaal verder ging. Ook de omslagillustratie van 'Ondergang' is heel mooi, die bovendien perfect aansluit bij de inhoud van het boek.
Maar tijdens het lezen had ik allerlei kleine ergernissen. Om er een paar te noemen. Brad, probeer je in te leven in de personages en gebruik taal die past bij de personages. Dit vond ik met name irritant bij de mijnwerkers, met een geschoold taalgebruik die totaal niet strookte bij het ruwe bolster blanke pit karakter van die mensen. Daarnaast gedroegen sommige personen zich op momenten anders dan bij hun karakter paste. Magister Henry O'Neill wordt in het eerste deel van het boek beschreven als een hardvochtig man met een moeizame relatie met de sheriff Earl Justus en weinig liefde voor zijn dochter Vivian, maar hij gaat uiteindelijk zonder aanwijsbare reden behoorlijk vriendschappelijk met de sheriff om, en hij snelt naar zijn dochter toe als ze gewond is. Verder is het mij niet duidelijk waarom er opeens bij het uitgraven van die ene mannetjesdraak een complete drakenplaag op aarde ontstaat, terwijl de Chinezen al veel draken hebben. Waar komen die dan vandaan? Bovendien vind ik het nogal ergerlijk dat als Brad de spanning met raadsels opbouwt, hij deze spanning te snel wegneemt met uitleg. Laat de lezer het langzaam maar zeker zelf uitzoeken, en voer hem af en toe puzzelstukjes om bij de oplossing te komen. Dan had ik het boek nog moeilijker kunnen wegleggen. Okay, het boek wordt dan dikker, maar dat is helemaal niet erg als het verhaal goed is uitgewerkt. Datzelfde gevoel had ik bij de epiloog. De meeste schrijvers zouden met wat hier wordt beschreven een heel boek hebben gevuld.
Ik denk dat het boek sterker was geworden als Brad Winning het verhaal uit drie gezichtspunten had geschreven, bijvoorbeeld die van de sheriff Earl Justus, die van de dubbelspion Heinrich Josephson en die van de 'duivel' Thaumas Elektra.
'Ondergang' heeft heel veel potentie. Het is jammer dat Brad Winning het boek niet eerst door een goede redacteur heeft laten lezen. Dan zou het boek veel sterker zijn geworden. Het verhaal verdient het.