Het herlezen waard

Ken je dat? Dat je een boek leest, en dat je na afloop niet zo goed weet wat je ervan moet vinden? Na Mattias was zo’n boek voor mij.

Niet omdat ik het slecht vond. Zeker niet. Hoewel ik het geen pareltje vind, las het boek heerlijk weg. Voor je het weet heb je de 200 pagina’s erop zitten. Maar dan begint de afweging: hoe waardeer ik dit boek?

Waarderen doe ik het zeker.

In 8 verhalen maken we kennis met ten minste 8 verschillende personages, die ieder op hun eigen manier een connectie hebben met de overleden Mattias. In het begin wat verwarrend: je springt van zijn vriendin naar een vriend, en moet zelf nog even uitvinden wat het verband nu precies is. Als je dat eenmaal doorhebt, kun je ook op zoek naar de verbanden met de andere 6 verhalen. Die overigens niet allemaal even gemakkelijk te vinden zijn.

Na Mattias is daarmee wel een boek waar je goed je aandacht bij moet houden. En dat is wat ik er zo enorm aan kan waarderen: het is niet zomaar even een makkelijk een verhaal. Het is goed doordacht en uitgewerkt. Niet zomaar een flutroman van een paar honderd bladzijdes.

Ik weet zeker dat ik bij een tweede keer lezen weer andere dingen zou ontdekken, die ik de eerste keer over het hoofd heb gezien. Dat maakt dit boek ook het herlezen waard. En dat is niet iets wat ik snel zeg: ik houd van boeken (kan ze ook nog zomaar wegdoe), maar een tweede keer lezen…. Daar denk ik eigenlijk niet aan. In dit geval dus wel. En dat verdient pluspunten.

Net als het thema. Hoofdthema is denk ik toch wel ‘hoop’. We lezen hoe de verschillende personages hun leven voortzetten. De ene wat lastiger dan de andere. Maar altijd gaan ze door. Een sterke boodschap voor mensen die rouwen om het verlies van een dierbare (waar ik tijdens het lezen van dit boek over mee kon praten, dus het boek kwam eigenlijk op een perfect moment).

Iets anders dat pluspunten verdient, is de schrijfstijl. Met prachtige, beeldige zinnen weet Peter Zantingh op een nuchtere en mooie manier een vrij heftig thema te beschrijven. In het begin een beetje wennen, dat wel. Zo moest ik moest de eerste zin “Een week na Mattias werd zijn fiets bezorgd” een paar keer lezen voordat ik ervan overtuigd was dat het correct Nederlands was. Maar daarna vond ik het geweldig.

Verder kan ik er eigenlijk niet zoveel meer over zeggen. Je ziet dat de schrijver er veel denkwerk in heeft gestoken, en dat verdient de volle 5 sterren. Maar ik vond het geen geweldig, fantastisch, origineel verhaal. Het had helaas net niet die wow-factor.

Ik denk dat ik het boek daarom maar het beste met drie sterren kan waarderen. Geen uitmuntend topstuk, maar een fijn boek voor als je wat anders wilt lezen dan al die luchtige verhalen. Ondanks het wat zware, verdrietige thema.