Prima debuut met enkele minpunten

Een liefdevol, eigen gezinnetje, een mooi huis en een goede baan klinken niet per se zo verschrikkelijk dat je meteen de neiging krijgt je spullen te pakken en ergens anders een nieuw leven te beginnen, toch? Het hoofdpersonage van ‘Een stap te ver’, Emily, denkt daar anders over. Haar verleden dreef haar tot het uiterste en ze sloeg ervoor op de vlucht. Maar aan het verleden valt vaak lastig te ontkomen…

Toch lijkt het Emily makkelijk te lukken. Kwestie van de trein pakken en gaan. Ze zoekt ergens goedkoop onderdak, waar ze haar nieuwe huisgenoot Angela leert kennen. Een nieuwe baan in de reclamewereld erbij, easy as that.

Met verschillende perspectieven en verhaallijnen duiken we in de nieuwe wereld van Emily, die nu Cat heet, met flashbacks naar het verleden, waar ze nog als Emily met haar tweelingzus leefde. We lezen hoe ze zich groot houdt, maar waarvoor precies, dat is de grote vraag.

En deze grote vraag blijft lang in het midden. Erg lang.

Na 300 bladzijdes komt er eindelijk wat actie in de taxi. Jammer dat het boek maar 344 bladzijdes bevat. Een snelle rekensom vertelt dat er dus nog 344-300= 44 bladzijdes overblijven voor een spannend verhaal. Dat is erg weinig en het einde voelt daarom ook wat afgeraffeld.

Dit betekent niet dat het einde slecht is. In tegendeel. Er zit een gigantische plottwist in, en als ik ergens fan van ben, dan zijn het plottwists. Toen het boek uit was voelde het echter wel een beetje als een anti-climax. Hoewel ik het einde niet had zien aankomen, vond ik het ook weer niet zo heel erg schokkend. Is dít nu écht een reden om zo radicaal je leven om te gooien?

Maar wat staat er dan allemaal in de overige 300 bladzijdes? Ieder ‘groot’ personage heeft wel een eigen hoofdstuk in het boek. Dit is leuk bedacht, maar het voegt helaas maar weinig toe. De ‘typetjes’ zijn goed geschetst, maar er wordt niet uitgebreid omschreven waarom zij zo’n grote rol verdienen in dit boek en hoe zij over bepaalde zaken denken. Waarom doen zij de dingen die ze doen? Geen flauw idee.

Leuk verhaal, maar het voelt soms als bladvulling. Gelukkig bestaan het boek uit korte hoofdstukken, zodat je er snel doorheen gaat. En het verhaal heeft ook wel wat, ook al lijkt het soms wat traag.
De boodschap van het verhaal, voor zover die erin zit, is: Laat je niet gek maken. Het leven kent vele tegenslagen, maar count your blessings. Of dit de boodschap is zoals die is bedoeld door Tina Seskis weet ik niet, maar ik vind het in ieder geval wel mooi klinken.

Kortom: ‘Een stap te ver’ is helemaal geen slecht debuut. Het verhaal had nog wat meer uitgewerkt kunnen worden en de spanning had wat meer verdeeld over het boek mogen zijn, maar de plottwist maakt veel goed. Al met al is het verhaal ook zo slecht nog niet.