Bijzonder verhaal

Het duurde niet lang voordat de mysterieuze dood van Kyra mij in mijn greep had. Waar ik wel een paar hoofdstukken over twijfelde, was het geslacht van Corey. Niet dat het mij veel uitmaakte, maar ik dacht dat het een jongen was, vanwege de naam Corey. Toen het bleek dat Corey een meisje was, was ik een beetje in de war.

Ik vond de schrijfstijl van Marieke Nijkamp erg prettig. ‘Voor ik je loslaat’ is vlot geschreven en doordat ik, net als Corey, de waarheid achter de dood van Kyra wilde ontdekken, bleef ik door lezen.
De hoofdstukken die zich in het verleden afspeelden, vond ik in het begin erg interessant. Ik leerde nu niet alleen Corey goed kennen, maar ook Kya en alle bewoners van het kleine dorpje. Als lezer begrijp je door deze hoofdstukken de ziekte van Kyra beter. Ik snap waarom er voor gekozen is om het verhaal in het heden af te wisselen met het verleden, maar tegen het einde vond ik het too much. Ik kon mij niet optimaal focussen op het heden, wat ik juist de leukste stukken van het boek vond! Ik wilde gewoon de waarheid weten!

De zoektocht naar de waarheid deed mij denken aan ‘Wickerman’. Ik ben geen fan van deze film, vanwege de acteur, maar de spanning vond ik in ‘Voor ik je loslaat’ wel fijn en ook wel ergens herkenbaar.
Zeker de laatste paar hoofdstukken vond ik erg bizar op zo’n manier dat de gebeurtenis in het hoofd van de lezer blijft hangen. Dat gevoel had ik ook bij ‘54 minuten’ en vind ik heel waardevol in verhalen. De personages in de boeken van Marieke Nijkamp zijn niet perfect en zetten mij aan het denken over de wereld en de mensen daar in.