De verre kust. Boek 3

Boek recentie 3; De verre kust.

Dit boek start bij de gescheiden levens van Jamie en Claire. Ze hebben allebei hun eigen leven opgebouwd en proberen het te redden zonder elkaar. Claire denkt dat Jamie is omgekomen bij de slag bij Culloden, zoals ze dat hadden afgesproken. Ze heeft Frank alles verteld over Jamie en ze is zwanger van hem terug gekomen. Ze praat nooit meer over Jamie zoals afgesproken met Frank. Natuurlijk kan ze Jamie niet vergeten, ze krijgt zijn dochter!
Jamie probeert zijn hoofd boven water te houden in zijn tijd, hij wil eigenlijk niet leven zonder Claire, en had ook niet verwacht Culloden te overleven. Hij maakt aardig wat mee, hij leeft in een grot om aan de roodjassen te ontkomen, hij word gevangen gezet en ontmoet daar Lord John Grey. Met hem bouwt hij een mooie vriendschap op. Hij gaat na zoveel jaar in de gevangenis te hebben gezeten aan het werk als stal jongen op landgoed Helwater. Hier moet hij de rest van zijn gevangenis tijd aan het werk.
Na 20 zware jaren die niet leuk waren voor zowel Jamie als Claire, gaat Claire toch op zoek naar Jamie, ze had gehoord van Roger dat hij Culloden heeft overleefd!
Een lange en onzekere zoektocht zorgt ervoor dat Claire terug gaat door de stenen op zoek naar Jamie, ze vinden elkaar terug in de printshop. Jamie kan het niet geloven dat ze terug is, het word dan ook een hele mooie bijzondere reünie.
Na de reünie hebben ze amper de tijd om elkaar weer op nieuw te leren kennen, omdat er allemaal avonturen gebeuren. Ze moeten mee op een schip om Ian, het neefje van Jamie te vinden.

-John Grey doet zijn grote entree in dit verhaal. Zijn relatie tot Jamie is erg complex. Hoe zou je die relatie in het kort omschrijven, hoe komt deze op jou over? Wat verwacht je van deze band voor toekomstige boeken?
*Lord John Grey, wordt een goede vriend van Jamie. Nu kunnen beiden mannen zien dat de ‘tegenpartij’ niet altijd even ‘slecht’ is. We gaan nog veel van hem horen de komende boeken. Een erg interessante man met een goed hart. Ze delen een persoon waar hij en Jamie zielsveel van houden. Dat word in de komende boeken ook besproken.
-Wat verwacht je van de personages, wat denk je? Er zijn favorieten weg, nieuwe personages. Wie is je favoriet en waarom? Wie mis je het meest?
Ik mis de mensen uit Castle Leoch. Maar in dit verhaal komen er weer veel mooie personages voor terug. Mersali en Fergus en jonge Ian krijgen grote verhalen in dit en de volgende boeken.
-Claire en Jamie zijn in dit deel lang apart. Hoe heb je dat ervaren? Vond je het verhaal van hen samen mooier of kon je dit zo ook wel waarderen? Wat is het voordeel en wat het nadeel?
Het verhaal te lezen wat hun beide is overkomen in die 20 jaar vond ik wel erg mooi, er blijven genoeg vraagtekens achter, want nog lang niet alle verhalen zijn afgerond (ook niet in boek 8). Maar het blijft wel heftig om te lezen dat ze het erg zwaar hebben gehad zonder elkaar. Terwijl Jamie dacht dat Claire het erg goed had bij Frank… Het verhaal van hun samen blijft natuurlijk het aller mooiste om te lezen. Daar draait het hele verhaal om, een liefdes verhaal, geen roman.
-Nadat Claire met Bree en Roger heeft ontdekt dat Jamie nog zou moeten leven besluit ze terug te gaan. Het moment dat zij Jamie opzoekt in de Printshop is inmiddels legendarisch onder de fans. Wat vond jij het mooiste moment in dit deel? Dit of een ander?
Het aller mooiste vond ik natuurlijk de reactie op elkaar, heel onwerkelijk dat ze allebei nog in leven waren. En daarna natuurlijk hun eerste nacht samen… Wat ik ook erg mooi vind is de scene in Lallybroch, dat Claire achter iets komt wat Jamie niet durfde te vertellen. Daar krijgen ze ruzie over en dan komt alles eruit van die 20 jaar, alles wat ze elkaar hadden verweten en dat ze elkaar zo hebben gemist. En natuurlijk was de Turtle soup scene hilarisch, Claire is ziek en ze krijgt schildpaddensoep waar heel veel alcohol in zit. Ze word daar behoorlijk dronken van en Jamie heeft met haar te doen ;)
-Dit is het derde boek. Wat viel op tav de eerste twee delen? Went het, verveelt het of blijf je juist gefascineerd en zo ja, waar ligt dat dan precies aan?
Dit boek is weer totaal anders dan de vorige 2 delen, ik vind dit zelf samen met deel 4 (en 8) het mooiste boek. Het verveeld geen seconde, je blijft er in door lezen, je kan het boek bijna niet weg leggen omdat je wil weten hoe het verhaal verder gaat.
-Wat vond je qua spanning, romantiek, sfeer, overige relaties. Wat viel op of tegen en wat knetterde van de pagina's af?
De spanning was erg hoog in dit verhaal, ook het verhaal vooraf hun reünie, en ook daarna hun avonturen op het schip. De overige relaties zijn ook mooi beschreven; de relatie tussen Bree en Roger en de relatie tussen Mersali en Fergus. De trouwerij van de laatste 2 is zo leuk beschreven, en met zoveel humor.
-Vluchten is tot nu toe een steeds terugkomend thema in dit verhaal. Hoe ervaar jij die rode draad of ben je het daar niet mee eens en voel je iets héél anders? En hoe vind je dat Gabaldon dat aannemelijk doet lijken?
Vluchten is niet het woord dat in mijn opkomt, wel dat ze elkaar regelmatig verliezen. In welke vorm dan ook. Ook in dit verhaal hoop je dat ze nu dan eindelijk van elkaar en de rust kunnen gaan genieten, maar niets is minder waar. Dat houd het verhaal wel spannend, en wil je graag verder lezen.
-Vond je de personages gegroeid qua persoonlijkheid? Ze zijn tenslotte 20 jaar ouder.
Ja Claire heeft een studie gevolgd, ze is nu arts. Maar ook zijn ze allemaal ouder en wijzer geworden, meer ervaring en ze zijn ouders geworden. Niet op de manier dat je dat het liefste zou zien.
-Heb je een favoriet stukje tekst dat je maar niet heeft losgelaten? (Foto mag) En waarom? Emotioneel of mooi of juist keihard?
Er zijn zoveel mooie quotes in dit boek, moeilijk kiezen. Deze komt uit de printshop scene;
Langzaam trok hij mij tegen zich aan, en hield onze verstrengelde handen vlak onder zijn borst. ‘Ik heb dit al heel lang niet gedaan’ zei hij. Ik zag de hoop en de angst in het blauw van zijn ogen. Ik nam zijn geschenk in ontvangst en gaf het meteen weer terug. ‘Ik ook niet’ zei ik zacht. Met oneindige tederheid nam hij mijn gezicht tussen zijn beide handen en bracht zijn mond naar de mijne. Eigenlijk wist ik niet wat ik ervan had verwacht. Een herhaling van de woeste hartstocht van ons laatste afscheid? ….
- Zijn jullie het eens met de stelling dat de auteur subtiel ervoor zorgt dat je zaken niet snel vergeet door ze geregeld op het juiste moment naar boven te halen? Of zorgt dat juist voor het langdradige?
Ik snap wel dat Diana daar voor heeft gekozen, ze schrijft heel uitgebreid en tussen de boeken zit meestal wel een jaar of 4. En als je niet zo snel leest vergeet je misschien ook wat er eerder is gebeurt. Ik vind het niet storend ook al lees ik wel snel.
-Wat verwacht je van boek 4?
Nieuwe avonturen in een nieuwe wereld.

Ik geef dit boek 5***** uit 5.