Wegleggen is geen optie

Als Cass Anderson s'avonds van een feestje naar huis rijd besluit ze ondanks de harde regen en het onweer toch de korte route door het bos te nemen. Er staat op het bospad een auto langs de weg met een vrouw achter het stuur. Cass twijfelt moet ze hulp aanbieden of toch door rijden? Het zou immers een val kunnen zijn van overvallers. Omdat de vrouw niet met de lampen seint besluit Cass door te rijden. De volgende dag is in het nieuw dat er een vrouw dood is aangetroffen in haar auto. Cass wordt overvallen door schuldgevoel. Ze wordt steeds angstiger omdat de moordenaar nog niet gepakt is. Ze begint dingen te vergeten en wordt paranoïde. De angst dat ze net als haar moeder op jonge leeftijd dement wordt maakt het voor haar niet makkelijker. Ook krijgt ze veel telefoontjes van een anonieme beller die blijft zwijgen. De onrust en angsten nemen toe. Op een gegeven moment besluit ze dat het zo niet langer gaat en zet ze alles op alles om haar angsten te overwinnen.

Het verhaal beleef je door de ogen van Cass. Je beleeft de angsten, onrust en gedachten van Cass. Stukje bij beetje wordt het verhaal opgebouwd. Op realistische wijze ervaar je hoe de hoofdpersoon zo angstig wordt. Hierdoor krijg je ook een goed beeld van de hoofdpersoon en haar naasten. Je kunt je prima inleven in de karakters die goed uitgewerkt zijn. Het boek leest heel vlot weg. Een soepele schrijfstijl en relatief korte hoofdstukken dragen hier zeker aan bij. Een boek dat je in zijn greep houd. Wegleggen is niet echt een optie als je de tijd hebt om heerlijk te lezen.