Afscheid van een tijdperk

Waar in de eerdere vier boeken over de familie Cazelet de nadruk lag op het gaan en staan van de vier volwassen kinderen van de Baronie en de Generaal en hun aanhang, beschrijft deel 5 ook nog eens alle kleinkinderen en achterkleinkinderen. Dat zijn er veel, heel veel. Waardoor het voor de lezer goed opletten is om bij te houden over wie het nu weer gaat en hoe de onderlinge familiebanden ook alweer liggen.

De oorlogsjaren liggen inmiddels ver achter hen en eind jaren vijftig proberen de broers - bijna zestigers ondertussen - de houtfirma van de familie zonder veel succes draaiende te houden. Een flink deel van deel 5 is gewijd aan Rachel, die alleen achterblijft in Home Place na het overlijden van haar ouders, maar nog wel een paar mooie jaren beleeft met haar vriendin. Het was een feest om te lezen hoe het met de kinderen van Hugh, Edward en Rupert is verlopen in de jaren na de oorlog.

De hoofdstukken in dit boek zijn vrij kort en compact, waarin dan ook nog eens een groep personen wordt beschreven in tegenstelling tot de eerdere boeken waarin een persoon per hoofdstuk centraal stond. Hierdoor was er veel minder ruimte in dit boek voor de fraaie beschrijvingen van mensen, kleding en gedekte tafels die we uit de eerdere boeken gewend waren. Er moeten zoveel verhaallijnen vertelt en min of meer afgerond worden in dit laatste deel dat voor sfeerbeschrijvingen weinig tekst over blijft.

Het einde laat verrassende kanten zien van personages waar je het totaal niet van verwacht. De hoofdrol in alle vijf de boeken is eigenlijk weggelegd voor Home Place, het familiehuis waar de familie Cazelet veel feesten maar ook minder leuke tijden heeft doorgemaakt. Knap hoe de auteur haar schrijfstijl heeft aangepast aan de veranderende tijden: sneller, flitsender, korter dan we gewend waren. Met dit boek is een einde aan het Cazelet tijdperk gekomen, zoals aan alle goeds een eind moet komen.