Lichtvoetige schets van een worsteling

Televisiepresentator Aram is door een fout afgelopen stunt zijn baan kwijtgeraakt. Vlak daarna wordt hij verlaten door zijn partner Liz, een rechercheur. De man rommelt wat door de dagen. Als hij Liz weer eens tegenkomt, belanden zij na een slemppartij in bed. Die nacht vindt Aram een dossier op haar werktafel over het verdwenen meisje Pandora de Jager. In het dossier ziet Aram de naam van een verdachte staan: Bo, zijn beste vriend van de lagere school. Hij besluit de man te helpen diens onschuld te bewijzen, hem bij te staan op alle mogelijke manieren. Opdat hij de fout uit zijn verleden kan goedmaken.

Bo en Aram waren ooit bloedbroeders. Hun vriendschap hecht. Bo vertelt Aram dat hij gedachten kan lezen. Hij hoort wat mensen in zijn omgeving denken. Het lukt hem echter niet in Arams hoofd te kruipen. De klasgenootjes van de jongens vinden Bo maar een rare snuiter en als zij zich en masse tegen de jongen keren, vlucht Aram. Verraad. Daarmee is het einde van de vriendschap een feit.

Pandora leidt aan een zeldzame aandoening van de stembanden waardoor ze niet kan spreken en zelfs geen klanken kan voortbrengen. Via kamers in haar hoofd deelt ze de gebeurtenissen van alledag in, legt ze daar vast om later, als ze ooit kan spreken, die dingen te kunnen zeggen. Na ruzie met haar jongere broertje Jonas, rent zij via de achtertuin van hun huis het bos in. Ze rent recht in de armen van een zwerver die zijn gulp opent en begint te masturberen. In paniek vlucht ze dieper het bos in totdat ze aankomt op een open plek. De man die daar zit, raadt haar gedachten. Help me. Neem me mee. En zo geschiedde.

De kamers is een boek van korte hoofdstukken vanuit verschillende perspectieven. Vaak kenmerkt het werk van een debutant zich door (ongecontroleerde) vaart. Zo niet dit debuut van De Waard. Gedoseerd bouwt hij de spanning op, waarbij hij de worsteling van de personen met het/hun leven lichtvoetig schetst als een aquarel.