Alleen en verlaten

Met 'Gij nu' bewijst Griet op de Beeck dat zij niet alleen uitstekende romans kan schrijven, maar ook een ster is in het schrijven van korte verhalen. Vijftien verhalen van zo’n twintig pagina’s elk. Geen verzameling bij elkaar geraapt werk, maar een boek met een thema: eenzaamheid in de breedste zin des woords. De beschreven situaties zijn op het oog heel gewoon, omstandigheden zoals we die in onze omgeving dagelijks tegenkomen. Wellicht is dat de grote kracht van deze bundel: welk leed schuilt er achter de rare tic die onze buurman, oom, partner of werknemer af en toe vertoont? In die zin is 'Gij nu' uitzonderlijk. Zonder mededogen, afstandelijk observerend, beschrijft Op de Beeck klein leed met grote gevolgen. Bijna een roman, met als hoofdpersoon de verrotting, de uitsluiting, de geniepige sluipmoordenaar die mensen geestelijk om zeep helpt. Eén verhaal wil ik eruit lichten, dat van een moeder die haar dochter min of meer verstoot: dochterlief krijgt op haar zesde een fiets cadeau en besluit met haar iets oudere broertje een wedstrijdje te houden (blokkie-om zeg maar). Broer klapt tegen een auto en overlijdt. Moeder geeft dochter de schuld en houdt dat tot het bittere einde (…) vol.
'Gij nu' is een bewijs van het feit dat Op de Beeck zich ook in dit genre een meester toont. Daarbij zij aangetekend dat het eenvoudiger is een goed lang verhaal (roman) te schrijven dan een sterk kortverhaal. Mocht u in depressieve staat verkeren, dan zou ik de bundel nog even aan de kant leggen.