Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Scheiden doet lijden

Eus Wijnhoven 19 januari 2017
Eindelijk is er weer een nieuwe Foer! Het verhaal van Julia en Jacob Bloch, met hun kinderen Sam, Max en Benjy, raakt eenieder die een gezin heeft. En zeker mensen die zelf met een scheiding te maken krijgen (‘ik hou van je, maar wil je liefst zo snel mogelijk verlaten’; EW).
Julia is een succesvol architecte, ondanks dat zij haar droomhuis nog niet heeft kunnen realiseren. Jacob schrijft scripts voor tv-series, goed bekeken programma’s. Dan is er nog Isaac, de overgrootvader van Jacob die de nazikampen heeft overleefd. Irv, Jacob’s vader. De verwachtingen naar/van elkaar zijn schrijnend. Hoe ga je daarmee om?
Jacob zoekt vooral een beeld van zichzelf, het ideale plaatje. Wat moet hij doen, hoe moet hij zich gedragen ter bescherming van zijn familie, zijn huis, zijn (virtuele?) minnares, maar ook zijn vader?
In Hier ben ik is Jacob de hoofdpersoon, maar Foer gunt ons ook een blik in de hoofden van de anderen, continu. Suggestieve sms’jes met een collega van Jacob brengen de (verborgen) problemen tussen Julia en Jacob aan het licht en zijn de aanzet tot een scheiding. “Je durft niet eens uit te voeren wat je die vrouw sms’t,” verwijt Julia haar man. En Jacob weet niet zeker of ze gelijk heeft of niet. Wie ben ik? vraagt hij zich wanhopig af. Hun problemen proberen ze te verbergen voor de jongens. Ondertussen hebben zowel Julia als Jacob niet in de gaten dat de kinderen veel meer door hebben dan zij denken.
In de tijd dat dit verhaal speelt, wordt Israël getroffen door zware aardbevingen. De omringende Arabische landen vormen een kongsi en zien hun kans schoon de staat Israël te vernietigen (wat niet lukt). Tamir, een neef van Jacob die op dat moment in de VS verblijft met zoon Barak om een homestead te vinden, en binnen korte termijn naar de VS te emigreren, zit ineens gevangen: er zijn geen vluchten meer richting Israël. Dan komt de oproep van de Israëlische premier: Joden aller landen, mannen tussen 15 en 55, verenigt u en kom naar Israël om uw homeland te behoeden voor de ondergang. Zal Jacob afreizen? Lees het zelf.
Tot slot is er Argus, de hond van de familie. “He told the vet: ‘I’m ready.’” De laatste zin van het (Engelstalige, de versie die ik heb gelezen) boek. Argus krijgt een spuitje, een fatale injectie. Het is de verbeelding van het beeld dat Jacob van zichzelf heeft, en eindelijk kan loslaten.
Hier ben ik is een prachtige roman, waarop we veel te lang hebben moeten wachten. Allemachtig, wat is Safour weer goed!

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Eus Wijnhoven