Vanaf het begin wordt je aandacht gevangen

Tegenwoordig heeft iedereen internet. Eli ook. Boeiend, zou je denken. Maar in zijn geval is dat zeker boeiend. Hij woont namelijk met zijn ouders en twee zussen diep onder de grond. In een bunker om precies te zijn. Sinds zijn negende heeft hij de hemel niet meer gezien, geen frisse lucht meer ingeademd en de warmte van de zon op zijn huid gevoeld. Al zes jaar lang zit hij onder de grond. En de komende negen jaar verandert dat niet. Gelukkig zijn er in de bunker televisies, boeken, muziekinstrumenten en zelfs een fitnesszaal. Er is maar één probleem. Het eten raakt op.
‘De zilverkleurige deur die zich sluit. Oorverdovend. Nagalmend in mijn hoofd. Oma weg. Eddy weg. De wereld? Weg.’ Die avond, nu zes jaar geleden, vlucht Eli met zijn familie naar de bunker. De bunker die zijn steenrijke vader, Rex Yanakakis, heeft laten bouwen voor die ene fatale dag waarop Eli’s wereld ineen zou storten. De dag waarop hij zijn tweelingbroertje Eddy zou verliezen. Als na zes jaar het voedsel op begint te raken ga je wel naar oplossingen zoeken. Die van Eli is gericht op andere overlevenden in de buitenwereld. De oplossing van zijn vader bevindt zich in de bunker: Supplementen. Dit is echter een idee waar Eli niet mee kan leven en dus probeert Eli met de oude laptop van Eddy een betere en aanvaardbare oplossing te vinden. En wat Eli dan het minst verwacht gebeurt: hij krijgt verbinding. Als er dan ook nog iemand inlogt van zijn vriendenlijst ziet de toekomst er een stuk beter uit. Maar dan vertelt diegene hem iets wat Eli nooit aan zijn vader kan vertellen.
De bunker weet vanaf het begin je aandacht te vangen en laat die bijna niet meer los. Je krijgt steeds iets meer te weten over Eli’s verleden en de achtergrond van zijn vader. Steeds weer denk je het antwoord te weten, en steeds weer zit je er naast. Enig minpuntje is dat de gedachten van de hoofdpersoon redelijk depressief en een tikje egoïstisch zijn waardoor het lastig is je in te leven. Maar ja, jij zat waarschijnlijk nooit vijftien jaar onder de grond, dus dat inleven vergt wel wat fantasie. Stephanie Bodeen had daar gelukkig voldoende van en heeft zich met dit boek zeker op de Young Adult kaart gezet.