Zouden de brandjes geblust kunnen worden of staat het hele dorp straks in lichterlaaie?

Het boek begint met het beschrijven van de plaats Shaker Heights. “De meeste gemeenten ontstaan gewoon; de beste worden gepland”. Dat doet mij een beetje denken aan Keeping up the Apperences. Overal zijn regels voor zodat alles ordelijk en perfect is.
“Regels waren er niet zonder reden: als je je eraan hield lachte het succes je toe. Hield je je er niet aan, dan zou de hele wereld in vlammen kunnen opgaan.”
Elena Richardson is in Shaker Heights opgegroeid en leeft er ook naar met haar gezin.

Als op een dag Mia Warren met haar dochter een huis van de Richardsons gaan huren veranderen er dingen.
Mia is een heel ander leven gewend, zij leeft meer met de dag en is totaal niet van de regeltjes en voorschriften. Haar dochter Pearl weet niet beter dan dit.

De kinderen van beide gezinnen zien dat er meer in het leven is, dan hun eigen referentiekader. Pearl ervaart het fijne van lang op dezelfde plek wonen en met name Izzy ziet de voordelen van het niet door regels beperkte leven van Mia. Is het gras dan ook groener bij de buren? Het lijkt er wel op.

De beide moeders zien deze verschillen in levensstijlen ook en dat brengt hen aan het twijfelen over zichzelf; of ze het wel goed doen als moeder en wat iemand een moeder maakt. Daar bovenop komt de voogdijzaak van vrienden: dat zijn genoeg ingrediënten om van een wakend vlammetje een flinke brand te maken.

In het begin moest ik wel even wennen aan de schrijfstijl van Celeste omdat er meteen veel details ingegooid werden, die ik niet kon plaatsen. En wat ik soms lastig vond is dat er toekomstige dingen worden geschreven in de tegenwoordige tijd.
Halverwege het boek en op tweederde vond ik dat het verhaal wat minder interessant werd, maar later werd de emotionele spanningsboog weer goed aangetrokken.

Doordat er op de boekenlegger staat dat er iemand brand sticht, verwacht dat je dat het boek vanuit het oogpunt van dat personage begint, niets is minder waar! Celeste heeft een
verrassende manier van schrijven, kleine twists, die later op hun plek vallen!
Celeste kan bepaalde dingen zo schrijven dat je het voor je ziet, de kunst die Mia maakt is hier een goed voorbeeld van.
Ontrafeld is een woord wat bij het verhaal past; je krijgt steeds een theelepeltje meer achtergrond.

“Soms, als je denkt dat je alles kwijt bent, vind je toch een manier.”

Ik twijfelde tussen 3 of 4 sterren, maar omdat ik geïnspireerd raak door de manier waarop de fotografie in dit boek beschreven is, zijn het er 4 geworden.