Fijne aanvulling op de Lentagon-trilogie

Het was al even geleden dat ik de trilogie gelezen had, maar toen ik begon aan dit boek zat ik er op bladzijde 2 al helemaal weer in.
Kelly heeft een fijne schrijfstijl waarin ze zintuigen en emoties zo goed weet neer te zetten dat je het gevoel hebt erbij te zijn en hetzelfde te ervaren als de personages.

Dit boek speelt zich 70 jaar vóór de Lentagon-trilogie af, het zijn deze personages die het poortstation uitvinden. Eén van de personages komt uit een ander land en krijgt te maken met een andere leefomgeving en etiquettes, hoe deze ermee omgaat, is mooi omschreven. Er zit ook liefde, jaloezie en vreemd gedrag in het verhaal, wat het een mooie mix maakt.

Een paar zinnen die ik mooi vind:
"De aarzeling op hun gezichten vertelde me alles, nog voordat ze ook maar iets hadden gezegd."

"Het begon als een vermoeden. Iets waarvan je niet zeker bent dat je het werkelijk voelt of dat het wellicht je verbeelding is. En toch volg je het, want het idee ervan intrigeert je."

"Ik haatte haar en hield van haar en wilde dat ze wegging en dat ze bleef."

Of je deze prequel voor of na de trilogie zou moeten lezen laat ik aan de lezer zelf over. Ikzelf heb nu een verdiepingsslag op de trilogie ervaren, maar starten met dit boek, geeft vast een andere ervaring aan het lezen van de trilogie omdat je de voorgeschiedenis kent.

Ik ga duimen dat er snel weer werk van Kelly komt, want ik geniet graag vaker van haar schrijfstijl!