vlak verhaal met veel geweld

Ik val meteen maar met de deur in huis. Dit boek is niet mijn ding. Ik ben al geen groot fantasy liefhebber maar als het verhaal boeiend is en goed in elkaar steekt dan kan ik het wel waarderen. Helaas valt deel 1 van de Ictiluni reeks van Bjorn Peeters niet in deze categorie.
Het verhaal begint veelbelovend met een verhaal over twee prinsessen dat Mama Arria aan haar twee adoptie dochters vertelt. De drie wonen in een afgelegen hut in het bos, ver weg van de steden. Het verhaal is favoriet bij de twee meisjes en al snel blijkt waarom; misschien zijn de twee adoptie zusjes wel die twee prinsessen? Wat begint als een sprookje gaat al snel over in een vlak verhaal met veel gewelddadige en bloederige scenes waarin de "zussen" hun pas ontdekte talenten kunnen trainen. Het wordt dan al snel een saai verhaal waarin het ook nog eens wemelt van de schrijf - taal - en interpunctiefouten. De teasers aan het eind van het boek in de vorm van wat uitweidingen en een stukje uit het eerste hoofdstuk van deel 2 (de Rijzende Ochtendster) maken dit niet goed.