Meer dan 5,3 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

De schijn van een zomerse idylle

Evelien Walravens 27 mei 2017 Hebban Recensent
Lichte jaren is het eerste van vier delen uit de Cazalet Kronieken. In een deels autobiografisch verhaal schetst Elizabeth Jane Howard het wel en wee van de familie Cazalet uit de Engelse Upperclass aan het einde van de jaren dertig van de twintigste eeuw. We maken kennis met drie generaties waarin de Generaal William Cazalet en zijn vrouw Kitty, de Baronie, nog altijd het scepter zwaaien over het familiebedrijf en de verschillende huishoudens. In de jaren in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog kabbelt het leven van het oudere echtpaar, hun drie zonen met hun gezinnen en hun ongetrouwde en nog thuiswonende dochter rustig voort.
In dit eerste deel gaat de hele familie naar het platteland, naar het landgoed van de Generaal en de Baronie in Sussex, met de eenvoudige naam Home Place, om daar met elkaar de zomer door te brengen. Het is een drukte van belang in en om het huis. De kinderen vermaken zich natuurlijk prima, de vrouwen komen enigszins tot rust en de mannen kunnen hun werk en overige bezigheden in Londen even ongestoord uitvoeren. Ondertussen werkt het personeel van de diverse gezinnen zich ongans om iedereen maar op tijd van eten, drinken en schone kleren te voorzien. Op de achtergrond doemen de donderwolken van de dreigende oorlog steeds verder op en kruipen stilletjes in ieders leven binnen.
Onder de schijn van deze zomerse idylle komen er echter ook heel wat ergernissen, vreemde trekjes en soms zelfs uitbarstingen naar boven waardoor je de enorme stoet aan personages stuk voor stuk een beetje leert kennen en dat is niet altijd in hun voordeel.
En daar kom ik tevens op mijn bezwaar over dit verhaal; er zijn zo veel mensen te beschrijven met even zo veel gebeurtenissen die de moeite van het vermelden waard lijken, dat je als lezer al snel een beetje de draad kwijt raakt. Als de schrijfster je dan weliswaar trakteert op prachtige beschrijvingen van huizen, kamers, stallen, bos en weide dan kun je je voorstellen dat de lezer misschien een beetje verzandt in al dit moois.
Ik las dit boek merendeels tijdens mooie, lome en zomerse dagen met een koel drankje er bij. Dat is wel aan te raden om de sfeer van het boek enigszins te kunnen grijpen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van Evelien Walravens