Met een rollercoaster het moeras in

Deze tweede roman van de Australische schrijver Steve Toltz (Sydney, 1972) heeft mij werkelijk verrast. Een voor mij totaal nieuwe leeservaring omdat Toltz heel anders schrijft dan de schrijvers die ik gewoon ben te lezen. In lange, omschrijvende, opsommende, soms verwarrende maar ook hilarische zinnen beschrijft Steve Toltz de vriendschap tussen Liam en Aldo. Liam is eigenlijk schrijver maar bij gebrek aan woorden op papier is hij maar politieman geworden. Aldo is een man die voor het ongeluk geboren lijkt te zijn. Liefde, gezondheid, werk; het gaat allemaal in een neerwaartse spiraal bij hem. Liam ziet op een gegeven moment in dat Aldo zijn literaire muze moet worden en hij besluit Aldo's levensverhaal te gebruiken voor zijn roman.

"Hebbes! De laatste peuk was uit het pakje ideeën geklopt: mijn trieste oude kameraad, die ik sinds 1990 kende - een rijpingsproces van twintig jaar [...] Verlicht voelde ik me, en ook onverschrokken, als een oorlogscorrespondent die live vanuit de hel verslag zou doen. Ik zou met een reportage komen. Eindelijk! Mijn persoonlijke onderwerp."

Wat volgt is een rollercoaster van een verhaal waarvan je soms niet meer weet waar het begin is en waar het einde. Waarom je soms moet glimlachen, soms heel hard moet lachen, verbaasd moet zijn maar ook waarom je jezelf plaatsvervangend schaamt en waarvan je soms geen ene sikkepit begrijpt.
Het is een aanrader als je jezelf eens aan het werk wil zetten met een boek, jezelf wilt uitdagen, dingen wilt uitzoeken (en het dan soms nog niet kunt begrijpen) en eens echt out-of-the-box wilt stappen. Maar pas op dat je niet in het moeras verdwaalt...