Recensie

“Enders game” is een Science fiction boek, maar zou zeker ook een thriller genoemd kunnen worden. Het is geschreven door de Amerikaan Orson Scott in 1985. Orson Scott is een conservatieve persoon. Zo is hij bijvoorbeeld tegen homoseksueel huwelijk. Dit wil dus ook zeggen dat er geen homoseksuele mensen in het boek voorkomen. Orson Scott heeft degout van het kapitalisme, en een voorkeur voor het communisme. Het gevolg hiervan in dat het boek zich in een communistische samenleving bevindt. Dit boek betekende het begin van zijn bekendheid als schrijver. Hij won de twee belangrijkste prijzen voor Science fiction boeken. Science Fiction is niet het enige genre dat Orson Scott boeit. Hij schrijft ook fantasy boeken.

“Enders game” gaat over een jongen, Ender Wiggin die opgroeit in een tijd dat de aarde geteisterd wordt door buitenlandse wezens, “buggers” genoemd. In die tijd was het uitzonderlijk om als koppel al twee kinderen te krijgen, toch was Ender het derde kind in zijn gezin. Als gevolg werd hij op zijn school gepest.Via manipulatie wilde de regering met Ender de ideale persoon bereiken om de wereld te redden. Als jong kind had Ender een moeilijke relatie met zijn gewelddadige, oudere broer Peter, in tegenstelling tot de goede relatie met zijn zus Valentine. De regering stuurt de zesjarige Ender naar een krijgsschool voor veelbelovende kinderen. Op deze school onderscheidt hij zich meer en meer van de rest als succesvolle leerling. Al snel krijgt hij de rol van groepsleider en leert hij zijn beste vrienden kennen. Doordat Ender zo succesvol is op de school maakt hij in een record tempo andere kinderen jaloers. Met gevolg dat hij sociaal geïsoleerd wordt, want niemand wil mee gepest worden. De regering heeft met zijn volledige opleiding tot doel Ender de redder van de wereld te maken, hierdoor komt Ender stevig onder druk te staan. Terwijl Ender op de militaire academie zit, worden Peter en Valentine belangrijke politieke anonieme schakels.

“Enders game” is een boek dat in veel opzichten anders is dan andere boeken. Zo is de leeftijdscategorie van het boek moeilijk in te schatten. Dit komt doordat het hoofdpersonage een jong kind is en we maken alles mee vanuit zijn standpunt. Hierdoor zou men kunnen denken dat dit boek voor adolocenten of zelfs kinderen geschreven is. Het boek bevat echter redelijk veel aspecten die voor kinderen niet gepast zijn, zoals scheldwoorden, bloederige gevechten waardoor mensen dood gaan in een algemene donkere sfeer. De schrijver Orson Scott heeft het boek dan ook altijd voor volwassenen bedoeld. Ender lijkt eerder een volwassen persoon in het lichaam van een kind.

Er zijn enkele morele kwesties die in vraag gesteld kunnen worden. Ender doodt onbewust een aantal mensen die hem lastig vallen (kinderen van zijn eigen leeftijd of ouder). Ze proberen hem ineen te slaan maar hij vecht terug met dodelijke gevolgen. Het feit dat ze dood zijn door Ender’s agressie wordt niet aan hem verteld. De regering houdt dit voor hem verborgen zodat hij niet mentaal onderdoor zou gaan. Uiteindelijk komt hij hier echter wel achter en voelt hij zich hierdoor verschrikkelijk slecht. De regering heeft dus jaren toegelaten dat Ender mensen vermoordde zonder dat hij hiervoor gestraft is geweest. Dus met het hogere doel van Ender tot redder van de wereld te maken, werd hem veel meer toegelaten. Als lezer vraag je je af of dit wel moreel verantwoord is. De moraliteit van het boek doet mij denken aan de moraliteit van soldaten in het leger. Zij worden soms ook gedwongen om mensen te vermoorden voor het hogere doel. Net zoals Ender worstelen ze met zichzelf wanneer ze geconfronteerd worden met hun daden.

Het verhaal wordt meestal verteld vanuit de ik-persoon maar soms wordt die afgewisseld met een alwetende hij. Hierdoor creëert de schrijver wel een goede personificatie met Ender Wiggins maar je komt wel een paar extra dingen te weten die je het verhaal beter doen begrijpen.

Ik heb van dit boek genoten want het Science fiction thema interesseert mij zeker. En ik vind het altijd zeer boeiend als het hoofdpersonage een kind of een adolocent is. Enders stelt ook de belangrijke ethische vraag: “ben ik slecht?” In zijn geval hoort de vraag: “Ben ik zoals Peter” er ook bij.

De schrijver weet de spanning erin te houden door steeds kleine delen informatie te geven en nooit alles. Hierdoor wil je steeds verder lezen op zoek naar meer stukjes van de puzzel. Het boek heeft een vlot tempo. Er zijn geen momenten waarop het verhaal stilvalt. Er gebeurt altijd iets.

Ik vind het een goed boek dat ik aanraad aan iedereen vanaf vijftien jaar. Het is een toffe verhaallijn met interessante dynamische personages. Het boek stelt ook een paar boeiende ethische vragen. Ik ben overtuigd om nog boeken te lezen van Orson Scott.