Navin woont vakkundig in de geest van een 6-jarige

De zevenjarige Zach is getuige van een schietpartij op zijn school, hierbij komen vijftien kinderen om, onder wie zijn oudere broer Andy.
“Zach’s verhaal begint op de slechtste dag van zijn leven en neemt hem mee op een reis die niemand had verwacht”
Bloedstollend begin
Het eerste hoofdstuk van “Het overgebleven kind” trekt je meteen in het verhaal. Beschreven wordt hoe Zach de schietpartij op zijn school beleeft. De schutter is de school binnengekomen, er worden schoten gelost en de leerlingen en hun leerkracht schuilen in de kleerkast. Dan is het ineens voorbij. Maar in de chaos van de nasleep gebeurt er zoveel.

Je ervaart, vanuit het perspectief van Zach, wat het overlijden van Andy met zijn leven en dat van zijn ouders doet. Navin slaagt erin om het vertelperspectief zeer geloofwaardig te laten overkomen. Zoals dat de volwassenen proberen hun eigen weg te volgen, op manieren die Zach niet begrijpt. Een mooi voorbeeld hiervan is: “Waarom is zijn mama zo boos op de conciërge? Hij kan er toch niet aandoen dat zijn zoon al die kinderen heeft doodgeschoten”.

Ik als volwassenen lees dit vanuit een totaal anders perspectief, ik kan de woede van de moeder begrijpen. Hier zie je dus als lezer een eerlijke observatie van een kind. En zo stond ik meerdere malen als lezer stil bij de vragen die Zach heeft bij verschillende gebeurtenissen.
Navin woont vakkundig in de geest van een 6-jarige
De kracht van : het overgebleven kind: ligt in de stem van Zach, deze is authentiek en ontroerend. Het is niet gemakkelijk om een ​​kind te schrijven dat jong is en hem interessant te maken voor volwassen lezers, maar hij heeft de juiste balans tussen charme, onschuld en wijsheid om van hem een ​​aantrekkelijke verteller te maken. Door Zach in conflict te laten gaan over zijn gevoelens voor zijn overleden broer, maakt de auteur echt een verstandige keuze. Welke broers of zussen maken geen ruzie op die leeftijd. Daarom vind ik het ook zo mooi dat Zach worstelt met zijn gevoelens. Enerzijds is hij blij dat zijn broer er niet meer is want nu wordt er geen ruzie meer gemaakt,anderzijds mist hij hem wel.
Zach heeft een “geheime schuilplaats”, een plaats waar hij negatieve gedachten kan lezen en opsluiten in zijn “hersenkluis“. Maar hij heeft nog steeds nachtmerries waarbij hij de “popgeluiden” steeds weer opnieuw hoort.
“‘Er is hier niets engs; Het is gewoon Andy’s kast, en die is niet eens heel klein'”(p.85)
De hoofdstukken in “Het overgebleven kind” zijn relatief kort, doordat ik ook zo goed in het verhaal zat lazen ze weg als een trein. Ondanks het feit dat het boek toch een zwaar beladen thema omvat. Ik vond het een ontroerend boek dat me nog een hele tijd bij zal blijven al is de laatste pagina omgedraaid.