Meer van hetzelfde...

Dit tweede deel van de Cazalet kronieken gaat verder waar we de familie achtergelaten hebben in het eerste boek. De oorlog begint en naarmate de tijd verstrijkt krijgt deze wrede gebeurtenis ook een steeds grotere grip op de familie.
Rupert gaat bij de marine en dat legt een grote druk op zijn samengestelde gezin. Zoë is weliswaar in dit deel volwassen geworden door de gebeurtenissen van het afgelopen jaar en krijgt daardoor meer aansluiting met Clary.
Louise jaagt haar dromen achterna en werpt haar kinderhuid van zich af.
Zo leer je in dit deel elk lid van de familie weer een beetje beter kennen in de kenmerkende, uitgebreid beschrijvende, stijl die ook bij het eerste deel van de kronieken gebruikt werd.De opvallende ontwikkelingen die elk familielid ondergaat zijn prachtig verweven met de ineenstortende wereld rondom hen. Het beeld van een rots die door een woeste zee omgeven wordt komt spontaan bij me op als ik denk aan de Cazalet-familie te midden van de wereld in oorlog.
Na dit deel haak ik zelf af denk ik. Dat komt niet omdat de boeken niet goed genoeg zijn maar meer omdat de historische roman in het algemeen toch minder aan mij besteed is. Vier delen over dezelfde familie is dan teveel van het goede en wat voelt als een worsteling komt niemand ten goede. Voor de liefhebbers is dit opnieuw een aanrader maar wie niet van 'trage' boeken houdt moet hier toch maar ver bij weg blijven.
Ik wens iedereen veel plezier met de volgende twee delen en ik hoop dat er lezers zijn die me dan een kort verslag geven wat er van alle personages terecht komt, want daar ben ik wel heel benieuwd naar geworden!