Het is oké om niet oké te zijn

Depressiviteit onder jongeren is een aandoening die weinig aandacht krijgt. Dat komt waarschijnlijk door het taboe dat er toch enigszins op rust. Welk kind gaat nu makkelijk aan de buitenwereld toegeven dat hij met een therapeut praat en medicijnen neemt om zich gelukkiger te voelen. In een wereld waarbij het beeld van geluk steeds groter wordt, krijgen de mensen steeds meer problemen om toe te geven dat ze 'niet oké' zijn.

Darius is niet oké en daardoor raakt hij steeds verder van zichzelf en zijn familie verwijderd. Wanneer het gezin naar Iran gaat, naar de familie van Darius' moeder, leert hij daar Sohrab kennen, de buurjongen van zijn grootouders. Op dat moment vallen er voor Darius wat puzzelstukjes op hun plaats. Eindelijk voelt hij zich gezien door iemand en kan hij vrijer ademen. De vriendschap zorgt ervoor dat Darius zich wat minder 'niet oké' voelt en leert genieten van het leven.

Adib Khorram kiest een erg mooi verhaal uit om te vertellen. De jongen die kampt met depressiviteit en niet goed weet waar zijn roots liggen en hoe hij zich daarbij moet voelen, vormt een interessant personage waar je als lezer erg toe aangetrokken wordt. Darius wordt erg mooi neergezet, zonder expliciet alles uit de doeken te doen. Je moet als lezer op zoek naar het gevoel tussen de regels door om te begrijpen hoe de jongen zich voelt en hoe zijn omgeving op hem reageert. De andere personages passen prima in het verhaal en zorgen voor een mooi compleet en gevoelig beeld. Het voelt allemaal erg gemoedelijk aan, familiaal, en dat is waarschijnlijk ook het doel van Khorram geweest.

Een boek als dit kan door alle leeftijden gelezen worden, toch zal de Young Adult-categorie van 15 tot 18 jaar misschien wat meer verwachten. Zowel de schrijfstijl als de uitdieping van de thema's hadden wat volwassener gekund en dat had 'Darius de Grote is niet oké' zeker op een hoger plan getild. Nu blijft alles steken in het kinderlijke en eenvoudige. Dat zorgt er wel voor dat het geheel erg laagdrempelig wordt, maar het lost de verwachtingen die aan het begin van het boek opgebouwd worden, niet helemaal in. Het resultaat is toch dat je op je honger blijft zitten na het omslaan van de laatste pagina.

Khorram geeft heel mooi karakter aan het boek door het gebruik van Iraanse woorden en gewoonten. Ook de fascinatie van Darius en zijn vader voor Star Trek krijgt een grote plaats in het verhaal.

'Darius de Grote is niet oké' leest erg vlot en stipt enkele bijzondere thema's aan die het waard zijn om gelezen te worden, maar blijft daarbij toch teveel op de oppervlakte. Een gemiste kans.