Uitkijken naar de voltooiing van het kwartet

Het derde deel van het Wisting-kwartet gaat verder in dezelfde stijl. Dat wil zeggen: William Wisting en zijn dochter Line gaan allebei op hun eigen manier op onderzoek uit en de beide verhaallijnen raken elkaar doorheen het hele boek. Weinig verrassingen, maar wel een aantal zeer prettige leesuren.

Het is een beetje lastig inschatten hoe dit boek wordt ervaren als je het als standalone leest. De personages William en Line zijn natuurlijk al aan hun zoveelste avontuur bezig en dat zal bij de trouwe fan, die alle boeken heeft gelezen, anders overkomen dan bij de éénmalige lezer. Er wordt ook niet heel diep gegraven in de psyche van de hoofdpersonages, laat staan in die van de nevenpersonages. Je moet het dus maar een beetje laten gaan en gewoon genieten van het verhaal.

Het plot is natuurlijk de rode draad die door het boek loopt en de vraag is bij een thriller altijd: klopt het verhaal? In dit geval is dat zeker een JA! Nergens heb je als lezer het gevoel dat het onlogisch is, dat er vanalles bij wordt verzonnen om het verhaal passend te maken. Alleen alle 'toevalligheden' kan je in twijfel trekken. Zeker naar de ontknoping toe. Toch voelden die 'toevalligheden' niet storend tijdens het lezen zelf. Het einde was verrassend genoeg en zeker niet te raden vanaf het begin van het boek. Er werden genoeg andere verdachten belicht om op het verkeerde been gezet te worden.

Als je genoeg spanning wil opbouwen, start het met een vlot leesbaar boek. Dit heeft Horst zeker goed gedaan. De lezer kan in een goed tempo door het verhaal heen gaan en er is geen sprake van moeilijke zinnen of woorden waarvoor je een woordenboek nodig hebt. Anderzijds had het boek soms wel wat dieper mogen graven. Het blijft allemaal wat oppervlakkig nu. Is dat om de spanningsboog niet te verstoren? Dat is maar net de vraag. Je bent als lezer wel erg nieuwsgierig naar de identiteit van de seriemoordenaar, en er zit zeker een opbouw in spanning in het verhaal, maar of een betere profilering van de personages deze opbouw in de weg had gezeten?

Voor keiharde actie moeten de echte thrillerliefhebbers dit boek niet gaan lezen. Het is een leuke whodunnit met een degelijke (typische Scandinavische?) opbouw die wel wat geduld vergt. De beschrijvingen van de omgeving zorgen voor veel (ijskoude) sfeer en dat maakt dit boek zeker het lezen waard. Nu is het uitkijken naar de voltooing van het kwartet.