Hout, geloof en liefde in het barre, vreemde Noorden

Wie 'De zusterklokken' leest wordt ondergedompeld in een andere wereld. De wereld van 1880, Butangen, Noorwegen. Een wereld die je je eigenlijk nauwelijks kan voorstellen, maar die door de beschrijvingen van Mytting toch levensecht wordt.

Het verhaal draait rond een eigenzinnige jonge vrouw, een jonge gemotiveerde dominee en een buitenlandse kunstenaar. Deze personages krijgen in deze roman de volledige vrijheid om zich te ontwikkelen. Het worden mensen van vlees en bloed, met kenmerken en karaktereigenschappen die de lezer raken. Mytting slaagt erin om een soort genegenheid te creëren die er op zijn beurt weer voor zorgt dat het verhaal je in zijn ban houdt.

"Ja, dat was echt typisch voor dit dorp, dacht hij. Hoe ze tegen het woord 'nieuw' aankeken. Alsof het iets onzedelijks was!"

"Vrij in het landschap. Zelfverzekerd, waardig, stokoud. Donkerbruin als een beer, versierd als een koninginnenkroon, onverzettelijk als een pelgrim. Afwachtend, in zekere zin, als het kasteel van een monarch die nog altijd op reis was."

Die ban is toch grotendeels te wijten aan de manier waarop het verhaal verteld wordt. De indringende schrijfstijl die afwisselt tussen momenten van pure poëzie en momenten van helder, eenvoudiger taalgebruik, zorgt ervoor dat je de omgeving en de personages volledig in je kan opnemen. De wereld buiten het boek vervaagt en lijkt stil te staan en voor je het weet zijn er uren verstreken, tegelijk met het omslaan van de bladzijden. Ergens schuilt er een soort 'ouderdom' in 'De zusterklokken'. Het voelt niet modern aan en past daardoor perfect bij de tijdsgeest die gecreëerd wordt. Er is een goede balans gevonden zodat het geheel niet beschimmeld aandoet, wat erg belangrijk is.

Ook de beschrijvingen van het landschap komen goed tot hun recht. De kou en de armoede die in de streek heerst, in combinatie met het geloof en de mythen die een grote rol spelen in het dagelijkse leven, vormen een solide basis voor het verhaal. Mytting gebruikt zoveel elementen dat je eigenlijk op elke pagina wel iets nieuws ontdekt. Een citaat dat bijzonder is, een weetje dat de moeite waard is, een stukje geschiedenis waar je mee kan opscheppen op een toekomstig feestje. Dit alles maakt 'De zusterklokken' bijzonder rijk en vol.

'De zusterklokken' is een ingetogen, sfeerrijke roman. Een pareltje dat iedereen moet lezen. Neem je tijd ervoor. Neem alles goed in je op. Visualiseer de prachtige staafkerk van Butangen, waar alles rond draait, en laat je meevoeren door tijd en ruimte.