Benieuwd naar deel twee

'Doodzonde' is het eerste deel in een reeks over rechercheur Tom Wessels. Dan is het vrij belangrijk dat je als lezer die Wessels wel een beetje sympathiek vindt. Gelukkig is Tom Wessels een erg toegankelijk personage, waar je als lezer makkelijk vat op krijgt. Er wordt weinig ingegaan op zijn achtergrond en diepere psyche, maar je krijgt wel een aardig beeld van de persoon die hij nu is. Het karakter komt naar voren in zijn handelingen en conversaties en dat is in dit verhaal meer dan voldoende. Voor een volgend deel is er speelruimte overgelaten om dieper in te gaan op Tom Wessels en het houdt de lezer nieuwsgierig. Het is ook wel nodig dat Wessels effectief gaat evolueren en groeien in de reeks. Anders zal het snel saai worden.

Dunne thrillers zie je niet heel vaak. Toch is 'Doodzonde' maar 192 bladzijden. Het voordeel daarvan in dat je het zo uitgelezen hebt. Het nadeel is toch dat de plot niet erg uitgewerkt is (naast de personages). Er zitten hier en daar wat gaten en sprongen waardoor je als lezer toch het gevoel krijgt dat je wat mist. Ook hier zit bij een volgend boek van Woldman nog zeeën van ruimte om door te ontwikkelen. Het verhaal is verrassend genoeg en niet ongeloofwaardig, maar er missen hier en daar wat details die het echt op een ander niveau zouden kunnen tillen.

Woldman heeft een heel eenvoudige, aansprekende schrijfstijl. Tijdens het lezen heb je geen last van moeilijk geformuleerde zinnen of delen van het boek die niet lopen. Het voelt allemaal erg 'natuurlijk' aan. Er is geen gebrek aan humor en af en toe zit je te gniffelen tijdens het lezen.

Echt spannend wordt het niet. 'Doodzonde' is meer een detective dan een echte thriller en dat staat ook duidelijk op de cover, dus wat dat betreft worden er geen verkeerde verwachtingen geschapen. Als we het dan toch over die cover hebben. Er zal vast een link zijn met de omgeving waar de moordzaak zich afspeelt, maar het ziet er niet voor iedere lezer even aantrekkelijk uit. Alleen het lettertype van de titel zet de mogelijke lezer nog wat aan het nadenken over het genre waartoe dit boek behoort.

Al bij al is 'Doodzonde' absoluut meer dan het lezen waard. Het is een vermakelijk verhaal dat veel lezers zal aanspreken. Lezers die van wat 'zwaarder' werk houden, zullen misschien teleurgesteld achterblijven en dat is dan ook te begrijpen. De vraag is of die dit boek überhaupt moeten gaan lezen.
Dit boek vormt een mooie opmaat naar een tweede deel. Dan zal Woldman moeten bewijzen wat hij echt in huis heeft.