Format blijft grappig

Het vijftiende deel in de reeks rond Tom Groot is er weer eentje die doorgaat op hetzelfde format. Dus, voor de fans is er helemaal niets aan de hand!

'Een monster, hoe dan?' speelt zich voornamelijk op de schoolgronden af. Een nieuwe lerares maakt haar opwachting en dat zorgt voor een klein beetje spanning. Daarbij komt ook nog eens dat er een muziekfestival wordt georganiseerd in het dorp, waar IEDEREEN heen mag en gaat, maar je raadt het al, Tom niet. Met andere woorden, Tom Groot heeft weer enkele obstakels te overwinnen en dat doet hij, zoals steeds, met verve.

Er is niets nieuws onder de zon in dit deel rond Tom Groot, als we het hebben over de stijl van het boek. De illustraties blijven mooi dicht bij de tekst qua inhoud. Met het benadrukken van de woorden op haar kenmerkende manier, zorgt Liz Pichon zoals steeds, voor een erg leesbare tekst. Ook kinderen die moeite hebben met lezen of dyslectisch zijn, kunnen van 'Een monster, hoe dan?' ook genieten. De zinnen zijn kort, de woorden zijn eenvoudig of worden snel verduidelijkt als ze wat moeilijker zijn en er is gewoon erg veel aandacht voor de structuur van het boek in zijn geheel. Het grappige daaraan is, dat het lijkt alsof alles erg chaotisch is, maar als je er met aandacht naar kijkt, is dat helemaal niet zo. Er zit net heel veel consistentie in de manier waarop de highlights aangebracht zijn op bepaalde woorden. De interactie met de lezer vormt een groot aandeel van de leeservaring. De kinderen hebben het gevoel dat ze in het verhaal betrokken worden, dat het hún verhaal wordt.

De cover blijft een ontdekkingstocht waar je je na het lezen ook weer in gaat verdiepen om te kijken wat je er allemaal in kan vinden. En zo werkt het eigenlijk het hele boek door. Dit is een verhaal dat een razend tempo heeft van begin tot einde, waar het plezier van afspat en dat voor geen enkel kind een belemmering zal vormen om een boek te lezen. De doelgroep is tien tot twaalf jaar, maar de snelle lezertjes zullen al veel jonger starten met dit boek en zullen er ook wat sneller op uitgekeken zijn. Het graphic novel concept moet aanspreken en er zal een tijd komen dat de kinderen dit eventueel wat als te makkelijk ervaren. Dan is het tijd om over te stappen naar iets anders, maar voor dat dat gebeurt kunnen ze nog even genieten van Liz Pichon's vreemde droedels.