Aangrijpend

Voor je begint met lezen weet je al wat er gaat gebeuren, en toch blijft het een aangrijpend verhaal.
Waar de auteur de kracht vandaan haalt om haar versie op papier te zetten...daar kunnen wij met zijn allen alleen maar respect voor hebben!
De geboorte van een kind is een blijde gebeurtenis en de postnatale periode is een roze wolk. Zo hoort het te zijn. Deze periode wordt na de geboorte van Sara ruw verstoord door plotselinge opname in het ziekenhuis. De wekenlange hel van de ouders wordt in beeld gebracht en er zijn zelfs hoofdstukken uit het oogpunt van Sara zelf geschreven. Er worden keuzes voorgelegd aan de ouders die ethische vraagstukken oproepen. Met name de keuze om een leven op korte termijn te redden, maar het dan te veroordelen tot restricties en teleurstellingen, is hartverscheurend.
Halverwege het boek, de passage dat de familie naar de Efteling gaat, was het voor mij als lezer zo emotioneel, omdat de enige gedachte in mijn hoofd was : en het wordt nog erger....
Als de geboorte van Liv vervolgens overschaduwd wordt door de angst van de ouders en er na herhaalde onderzoeken niks wordt gevonden, heb je als lezer de irrationele hoop dat het allemaal wel zal meevallen. Maar dat is natuurlijk niet zo...
De vlotte schrijfstijl en de rauwheid van het verhaal maken dat je als lezer helemaal wordt meegenomen in de wereld van radeloosheid, angst en vermoeidheid van de ouders. Het feit dat Sara het verhaal meevertelt en er actief in deelneemt geeft het een extra dimensie. Maar hoe moeilijk moeten deze stukken geweest zijn om op te schrijven als moeder, vraag ik mij dan af.
Ik zou dit boek aan iedereen aanraden, maar ik kan me voorstellen dat je zelf wel goed in je vel moet zitten om dit verhaal goed te kunnen verwerken.