De liefde dus

Mijn eerste gedachte bij het begin van het boek tijdens het lezen van de eerste 8 brieven was: Jane Austen, Emma. Oftewel, de schrijfstijl en het verhaal doen denken aan de boeken van Jane Austen en de hoofdpersonage heeft wel wat van Emma, alleen dan wat ouder.

Hoewel ik eerst wat moest inkomen in de ouderwetse schrijstijl, het langdradige en doorkabbelende karakter die volgens mij wel goed past in die tijd (1785) sprak het boek me naarmate ik vorderde steeds meer aan. Het zette me aan het denken over het leven en de liefde, hoe men worstelt met de regels, normen en waarden van de maatschappij waarin hij/zij leeft en de eigen ideeen, gevoelens en verlangens. Dit past eigenlijk bij alle tijden.

Knap hoe Joke J. Hermsen de schrijfstijl van die tijd heeft weten te gebruiken en hoe ze om de summiere info die er over Belle van Zuilen beschikbaar is van die periode toch een verhaal heeft weten te constueren waarin ze haar theorie, de feiten en een stuk fictie heeft verwerkt tot een prachtige roman.