Luchtige roman

De cover vond ik eerst een beetje speciaal, maar daarna vond ik het wel mooi en helemaal passen bij het boek. Zowel op de voor- als achterflap staat de titel gedrukt. Het woord dochter is groter gedrukt dan van de maan. Op de achterflap zijn de titel en de korte inhoud van het boek gecentreerd, iets dat me nog niet vaak is opgevallen bij andere boeken.

Het verhaal gaat over Lunia. Op jonge leeftijd is ze achtergelaten bij haar grootmoeder Frederique en grootvader Jon omdat haar ouders een wereldreis wilde maken. Enige tijd later kwam het bericht dat haar ouders verongelukt waren. Wanneer de volwassen Lunia na een vakantie bij grootmoeder Frederique weer in Nederland aankomt, treft ze een brief van de notaris van Landsend. Haar oudtante Arabella is overleden en laat de volledige erfenis na aan Lunia. Na wat getwijfel besluit Lunia haar baan op te zeggen in Apeldoorn en te verhuizen naar Landsend. Ze leert daar Oscar Bennington kennen. De man waarvoor iedereen haar waarschuwt. Maar is Oscar diegene wie ze (de inwoners van Landsend) denken wie hij is?

En dan begin je te lezen en KABOEM! De proloog slaat in als een bom op mijn emotioneel welzijn. Het maakt me tegelijk ook nieuwsgierig. Wat is er gebeurd? Wie is dat jongetje? Later in het verhaal wordt dit allemaal duidelijk.

Het boek leest eigenlijk ontzettend vlot. Je draait bladzijde na bladzijde om. De variëteit in tijd vind ik ook wel leuk. Je doorloopt de herfst, de winter, de lente, de zomer een aantal keer doorheen het boek. Je leest dus hoofdstukken waarin er een sneeuwstorm is, maar je leest ook hoofdstukken waar het zonnetje heerlijk schijnt. Je voelt zowaar zelf de koude van de sneeuw en de warmte van de zon.

Reina Crispijn heeft als plaats Landsend gekozen, een dorpje in het hoge noorden van Nederland. Met wat googlenen ontdek je dat dit plaatsje fictief is. Spijtig, want door de beschrijvingen van de auteur wil ik er wel eens zelf naar toe gaan. ;-)

Namen van personages vind ik ook heel belangrijk. Ikzelf vind Lunia een heel mooie naam, een naam die een kans maakt om gegeven te worden aan een toekomstige dochter, maar ik associeerde Lunia altijd met een schattig kleutertje. En bij mij moeten namen bij elke leeftijd passen: een baby, een kleuter, een schoolkind, een tiener, een volwassene, een bejaarde,... Met dit boek te lezen ben ik ervan overtuigd dat Lunia ook prima kan voor een jonge vrouw.
Lunia is uiteraard ook afgeleid van de naam Luna, dat dan weer maan betekent in het Spaans. Dus in dat opzicht heeft Reina Crispijn een goede naam voor haar hoofdpersonage gevonden.

Het boek is, in mijn termen, een luchtige roman. Ik noem dit geen chicklit, maar ook geen echt zware roman. Precies tussenin wat volgens mij heel slim is. Het kan zowel de chicklitlezers als de romanlezers aanspreken. Er zit een dosis liefde, een dosis drama en uiteraard ook een happy end in.

Ik vind dit boek echt een aanrader. Het leest heel vlot, de omgeving is heel goed beschreven en van de personages kan ik mij direct een beeld vormen.