"Anoniem", maar heftig boek

In dit boek beschrijft Lander de weg die hij samen met zijn vriendin aflegde in de strijd tegen kanker. Het begon allemaal in de vroege zomer en zo'n 10 maanden later is de strijd voor het grootste deel gestreden. In kleine dagboekfragmenten laat hij de lezer meekijken in hun leven.

Het boek is onderverdeeld in 4 grote delen: zomer (zoals Lander beschrijft: waarin de zon achter de wolken schuift), herfst (zoals Lander beschrijft: waarin ze haar bladeren verliest), winter (zoals Lander beschrijft: waarin haar jeugd wordt weggesneden) en lente (zoals Lander beschrijft: waarin de zon de wolken openbreekt).

Het boek is heel anoniem. Geen namen, Landers vriendin wordt met "ze" genoemd, al staat er helemaal vooraan wel Voor Inge. Ik vermoed dat zijn vriendin Inge is, maar zeker weten doe ik het ook niet. Daarnaast zijn er helemaal geen foto's te vinden. Normaal zijn er in dit soort boeken altijd wel enkele foto's te zien. Ik vind het jammer, maar ik heb alle respect voor de keuze. Ik blijf namelijk ook graag anoniem. ;-)

In het boek komen ook enkele medische termen voor. Voor medische leken kan het misschien handig zijn om Google erbij te halen, want een verklaring wordt er niet gegeven. Al is dit zeker geen reden om het boek niet te lezen, want deze termen zijn ook heel beperkt. Over het algemeen is het zeker begrijpbare taal voor iedereen.

Het boek leest vlot en die 187 pagina's zijn snel gelezen. Maar toch blijf ik het jammer vinden dat het boek niet iets persoonlijker is geworden (met bijvoorbeeld foto's). Al begrijp ik zeker en vast hun keuze om wél hun verhaal te doen, maar voor de rest redelijk anoniem te blijven.