Mooi, ontroerend boek

Hoeveel pech kan een mens hebben? Dat vraag ik me af na het lezen van dit boek.

Vera en haar man Etienne zijn echte reizigers. Tijdens de feestdagen van 2004 ruilen ze het koude België in voor een rondreis door het warme Afrika. Enkele maanden later beleven ze samen met kleindochter Elke de tijd van hun leven in Thailand. Een enkele jaren later zijn ze te vinden in India. Al deze reizen zijn onvergetelijke herinneringen, zowel in goede als in slechte zin. In India heeft Vera een ongeluk waarbij ze enkele maanden nadien een operatie moet ondergaan. Er gebeurt een foutje en Vera is verlamd. Ze probeert haar leven weer op te nemen, maar het wordt haar niet gemakkelijk gemaakt. De ene tegenslag volgt na de andere. Maar Vera blijft vechten en is vastberaden om de oorlog te winnen.

Het boek is opgedeeld in twee verhaallijnen die uiteindelijk samenkomen. Enerzijds laat Vera je meegenieten van de reizen in een reisdagboek, anderzijds vertelt Vera over de periode na de mislukte operatie. Het reisdagboek is cursief getypt, de periode nadien is gewoon getypt. De twee verhaallijnen zijn opgedeeld in korte hoofdstukken en wisselen elkaar continu af. Hierdoor creëerde Chris Picavet een spanning zoals men in romans leest.

Ik heb veel bewondering voor Vera. Ze kent heel veel pech, maar vecht toch door en geniet nog met volle teugen van het leven. Al is het in plaats van exotische reizen, reisjes dicht bij huis, maar genieten doet ze, samen met haar familie.

Toekomst op de tocht is een mooi, ontroerend boek. De opbouw is goed, waardoor het eerder als een roman leest dan als een waargebeurd boek...