IJs, om de rilling van te krijgen!

Sarah en Mats gaan naar een berghut op de Dent Blanche (een hoge berg). Mats kijkt niet op of om naar zijn vriendin, maar Sarah trekt zich er niks van aan en gaat door. Als ze bij de berghut aankomen, blijkt er een verassing te zijn…
Dit gebeurt allemaal in 1985. Achttien jaar later, in 2003, wordt in het verhaal duidelijk wat er is gebeurd. Wat is er aan de hand dat zoveel impact heeft op het leven van beide personages?

Ik vond het verhaal intrigerend, maar er zat weinig spanning in. Het verhaal begint met een proloog die erg spannend is. Maar, voor mij zakte de spanning daarna weg. Ik had gehoopt dat dat niet zo zou zijn, dat ik de spanning nog even vast kon houden. Op een gegeven moment wilde ik het boek helaas toch wegleggen. Ik ben blij dat ik dat uiteindelijk niet heb gedaan!
De ontknoping was namelijk heel anders dan ik had verwacht, ik had in het begin van het verhaal hele andere verwachtingen.

Koen D’haene is een Vlaamse schrijver, dit merk je ook wel wanneer je dit als Nederlander leest. Het is soms wel vervelend, maar ik heb me erover heen weten te zetten.

Het verhaal was zo nu en dan ook ongeloofwaardig, maar werd zó beschreven dat het toch geloofwaardig klonk. Dit vond ik knap gedaan.

De voorkant beschrijft het verhaal goed, hier kom je verder in het verhaal achter.

Al met al een 3*-recensie van mij, omdat ik het boek best wel ongeloofwaardig, maar wel geloofwaardig geschreven vond.

Ik kreeg wel rillingen, daarom 3 sterren!