We are all children of blood and bone

* 4,5 sterren! *
Bloed en Beenderen speelt zich af in Orïsha, geïnspireerd op de West-Afrikaanse mythologie en cultuur. In Orïsha bestaan twee soorten mensen: de kosidán met donker haar en een donkere huid en de divîners met wit haar en een nog donkerdere huid. Deze laatste groep wordt onderdrukt, omdat zij afstammen van de maji; mensen met magische krachten. In Orïsha is magie iets slechts en wordt er neergekeken op de mensen met witte haren. Zélie behoort tot deze groep. Haar moeder is voor haar ogen vermoord, alleen omdat zij een maji was. Zélie krijgt de kans om de magie terug te brengen, en die kans neemt ze met beide handen aan. Samen met haar broer en een kosidán prinses gaat ze dit avontuur aan...

Bloed en Beenderen wordt verteld vanuit 3 personages: Zélie, Amari en Inan. Zélie is een divîner, ze heeft zilverwitte haren en een donkere huid. Onderdrukking is iets waar zij dagelijks mee te maken heeft. De prinses Amari is op de vlucht van haar vader en komt Zélie per toeval tegen. Amari’s broer Inan heeft de opdracht gekregen om Amari terug te halen en te zorgen dat de magie niet terug kan keren. Het feit dat er drie perspectieven zijn, voegt veel toe aan het verhaal. Zo kom je verschillende kanten van het verhaal te weten. Elk personage heeft zijn eigen problemen en iedereen vecht tegen iets anders.

Het boek bevat veel woorden uit de Afrikaanse cultuur. Woorden als baba (papa) en gele (een hoofddoek) komen een aantal keren voor. In het begin hielden deze woorden bij mij de vaart uit het boek, omdat ik niet wist wat het betekende. Een verklarende woordenlijst was wel handig geweest. Toch voegen de Afrikaanse woorden veel toe aan de sfeer van het verhaal. Ook bevat dit boek Afrikaanse magie, goden en godinnen. De West-Afrikaanse mythologie en cultuur is echt heel goed uitgewerkt.

Het tempo van het verhaal ligt wel erg hoog. Als het ene spannende moment eindigt, begint er vrijwel meteen weer iets anders. Een rustmoment hier en daar zou het boek ten goede hebben gedaan, al was het boek dan misschien wel te langdradig geworden, aangezien het boek nu al 470 pagina’s telt. Ook valt op dat de reis die de groep maakt, wel erg snel gaat. In het boek zit een landkaart, maar de reis zelf wordt nauwelijks beschreven. Een lange afstand wordt wel erg snel overbrugd in dit boek. Jammer, ik had wel wat meer beschrijving van de reis en steden zelf willen zien.

Tomi Adeyemi schreef dit boek omdat ze zelf veel fantasy leest, maar zichzelf nooit terugzag in de boeken die ze las. Ze wilde een boek schrijven met Afrikaanse personages. Daarnaast wilde ze aandacht geven aan het politiegeweld in Amerika, waar ongewapende zwarte burgers zomaar worden doodgeschoten door de politie. Tomi Adeyemi heeft de problemen van het politiegeweld en rassenhaat op een mooie, subtiele manier verweven in dit fantasyverhaal. Ook heeft ze hier een prachtig nawoord over geschreven.

Het boek leest fijn en de magie en de Afrikaanse cultuur in het boek is erg goed uitgewerkt. Ook de boodschap die in het boek zit is erg mooi. Het boek krijgt van mij 4,5 sterren!