Liefde, leugens en leegte

In Een eigen eiland van Esther J. Ending (1972) volg je zeven maanden uit het leven van Marianne, een jonge vrouw, woonachtig op het toeristische en populaire eiland Ibiza. Omdat haar vader Ron vanwege het dealen in drugs in de gevangenis zit, woont Marianne alleen in het ouderlijk huis. Haar ouders zijn gescheiden en haar ietwat alternatieve moeder woont met haar nieuwe vriend Devendra op het rustige zustereiland Formentera. Het contact met haar vader verloopt enkel via een ‘bemiddelaar’ die zo nu en dan langskomt en ingrijpt, met name als er iets gebeurt in het nadeel van Ron. Mariannes band met haar vader is sterk maar is voornamelijk gebaseerd op (geromantiseerde) herinneringen uit het verleden.

Het verhaal speelt zich af in 1987, de tijd waarin de nieuwe dansstijl 'House' vanuit Chicago overwaaide naar onder andere het paradijs Ibiza. Daarmee gepaard ging de bloei van de harddrug Ecstasy (XTC), die steeds vaker tijdens deze housefeesten werd gebruikt. Ondanks de harde maatregelen van de politie bleef het lange tijd zeer populair onder toeristen en jonge bewoners op het eiland.

De relatie die Marianne met haar moeder Madresh heeft is gecompliceerd. Madresh claimt haar dochter en denkt voornamelijk aan zichzelf. Het lijkt alsof ze trekken heeft van de borderline persoonlijkheidsstoornis waarbij ze haar dochter aantrekt en weer afstoot. Ondanks het voornemen om de relatie met haar ex-man te verbeteren lijkt ze hier niet in te slagen. Ze blijft hem in het bijzijn van Marianne omlaag halen. Deze tegenstrijdige signalen brengen Marianne in verwarring waardoor ze wantrouwig wordt naar anderen.

Continu voel je als lezer de leegte die Marianne voelt, haar eenzaamheid en de ontbrekende basis om op terug te vallen. Drugs is voor haar een uitweg en op het populaire zonnige eiland, bekend om haar wilde feesten en vele toeristen, groeit haar eenzaamheid. Naarmate het verhaal vordert neemt het drugsgebruik toe, waardoor Marianne gevangen zit op haar, zoals de titel zegt, eigen eiland. Een lichtpuntje in het verhaal wordt gevormd door een agent van Guardia Civil, die Marianne hulp biedt als ze tijdens onstuimig weer motorpech heeft. Haar fantasieën nemen de vrije loop en ze raakt in de ban van een onbereikbare liefde. Een liefde gebaseerd op aandacht, eindelijk iemand die haar ziet, iets wat ze mist bij haar ouders. Zodra haar omgeving erachter komt dat ze contact heeft (gehad) met de politie voelt deze zich verraden en raakt Marianne nog meer verstrikt in een web vol leugens, verwachtingen en (wan)hoop.

De roman bevat autobiografische elementen; ook Esther J. Ending is opgegroeid op het Spaanse eiland Ibiza. Het lijkt erop dat de schrijfster haar romans graag baseert op realistische verhalen. Voor haar debuutroman Na Valentijn, waarin kindermishandeling centraal staat, deed Ending research door te spreken met mensen die met mishandeling te maken hebben gehad.

Een eigen eiland is goed te volgen, de flashbacks zijn verhelderend. Het verloop van het verhaal is soms wat traag, omdat er weinig gebeurt of verandert. Dit kan frustrerend zijn voor de lezer. Anderzijds was dit misschien juist wat de schrijfster voor ogen had, het voelbaar maken van de wanhoop en frustratie, gedetailleerd beschreven vanuit Mariannes perspectief.

Concluderend is Een eigen eiland een boeiende en meeslepende roman over een jonge vrouw die zoekt naar liefde in een wereld vol met drugs, leugens en wanhoop.