De Gruweltoren: griezel meesterwerk!

In de afgelopen jaren hebben verschillende auteurs, zoals Peter van Roermund, Tjerk Noordraven en Brady Lukassen heerlijke macabere griezelverhalen geschreven voor kinderen. En nu heeft ook Tom Thys een boek toegevoegd aan de lugubere jeugdliteratuur met ‘De gruweltoren’, een mustread over verhalen schrijven, vriendschap en vooral griezelen.
Wat maakt dit boek zo geweldig? Allereerst omdat via de structuur van het boek de schrijver laat zien welke thema’s belangrijk zijn binnen de horrorliteratuur. In zijn verhalenbundels ‘Volmaakt monster’ (2014) ‘Diabolik’ (2016) en ‘Lijkenkrabber’ (2018) laat Thys zien deze thema’s uitstekend te beheersen vanuit het schrijven van horror. Met ‘De gruweltoren’ laat hij zien ook het schrijven van absurde en surrealisme hem erg goed afgaat. Hij maakt gebruik van een directe verwijzing in het boek naar een verhaal uit de verhalenbundel ‘Volmaakt monster’ en dit is met betrekking tot de ontwikkeling van een personage erg ironisch. Dat vond ik een erg leuke twist!
Daarnaast zal de lezer die de vorige boeken van Thys gelezen heeft, enkele motieven associëren met die uit zijn gruwelijke verhalen. Een voorbeeld hiervan is de doos, die doet denken aan ‘De doodsdoos’ uit ‘Diabolik’, vanwege het voorwerp. Een motief dat vanuit twee verschillende stijlen beschreven wordt in het werk van een schrijver, bewijst veelzijdigheid en creativiteit.
De angstsymbolen in de verschillende verhalen zijn herkenbaar voor kinderen. Een verhaal wat erg aanspreekt door de natuurbeschrijving is ‘Koning van verstoppertje’, omdat de sfeer van een bos in de herfst met enkele woorden kernachtig weergegeven wordt:’… snoof hij de geur van natte aarde, rotte paddenstoelen en beschimmelde bladeren op.’ (p.32). Dit heeft te maken met het spannende element in het verhaal en is naast beklemmend ook tragisch en dat maakt het complementair.
Een verhaal dat qua stijl doet denken aan E.T.A. Hoffmann is ‘de snoepverkoper’. Het is een eenvoudig alledaags gegeven wordt op uitstekende wijze uitgewerkt tot een verhaal dat de jonge lezer zal laten griezelen. Vooral het grimmige karakter van de snoepverkoper zou zo een personage kunnen zijn uit het werk van Hoffmann.
De surrealistische en absurde twists in ‘De gruweltoren’ zijn geweldig door hun subtiliteit en daardoor soms best heftig. In ‘Volle maan’ rijst hierdoor bij de lezer de vraag wie nu eigenlijk het echte monster is. De lugubere eenvoud van dit verhaal is heerlijk om te lezen.
Daarnaast zijn twee motieven in het boek een uitstekende tegenhanger voor het griezelige: schrijven en vriendschap. Thys laat zien dat de confrontatie met angst, het mysterieuze en het onbekende een bron van inspiratie kan zijn om over te schrijven, omdat (bijna) ieder kind dat meedoet aan de cursus een verhaal schrijft waar hij/zij in meedoet.
In de verhalen wordt op aangrijpende wijze het ontstaan van enkele vriendschappen beschreven. Het intrigerende is dat dit in twee verhalen nauw samenhangt met eenzaamheid. De band die ontstaat tussen de personages verzacht het heftige element in het verhaal, waardoor het duistere absurde een tragisch ontroerend tintje krijgt.
Dus voor de lezers die van macabere jeugdliteratuur houden, met lugubere absurde situaties en herkenbare angstsymbolen is ‘De gruweltoren’ van Tom Thys een echte aanrader! #degruweltoren #tomthys #uitgeverijzilverspoor