De kristallen tempel: het boek der geesten

Er zijn boeken die hun lezers de nachtrust kosten, omdat ze echte pageturners zijn. En daar is ‘De kristallen tempel’ van Peter DeWillis (Peter van Roermund) een perfect voorbeeld van. Het is naast een geweldig boek over duisternis, liefde, gebondenheid, vriendschap en licht, het meest literaire boek van de serie.
Het boek heeft veertig korte hoofdstukken en een voorwoord. De spanningsboog in het verhaal is hoog en op de juiste wijze wordt er geswitcht tussen de verschillende situaties. Dit gevoel voor afwisseling en timing zorgt er voor dat de lezer niet anders kan dan doorlezen. Het verhaal wordt chronologisch verteld en verdient een compliment voor de meeslepende sprookjesachtige fantasie.
‘De kristallen tempel’ gaat over de vrijheid die vriendschap en liefde geven. Het geeft iemand de mogelijkheid om zijn of haar eigen unieke verhaal te vertellen en zichzelf te worden. Omdat dit thema gespiegeld wordt komt ook de tragische gevangenschap van het individu aan bod, die zichzelf niet kan zijn en gebonden wordt door blind idealisme. Door deze uitersten ontstaat er een complementair beeld van het onderwerp van het boek en is dit het meest literaire boek uit de Terra Fabula serie.
Dit gebruik van contrasten komt op verschillende manieren in het verhaal aan bod. Bijvoorbeeld bij de vogels in het verhaal. De overeenkomsten en de verschillen tussen de Dalvin en de Rafyn zijn steeds een creatieve verwijzing naar het thema.
Geesten komen ook veel voor het vierde deel van Terra Fabula. In de speculatieve literatuur verwijzen geesten vaak naar schuld. Maar de creativiteit van schrijver geeft hier een andere invulling aan, namelijk liefde. Verschillende spoken in het verhaal houden zoveel van hun nabestaanden, dat ze door hun aanwezigheid laten zien dat liefde sterker is dan de dood. Een van hen is mijn op een na favoriete personage, omdat zij alle eigenschappen heeft van een bedrieger en dan in de meest positieve zin van het woord. Zij is duister en toch licht, heeft geweldige humor en is ook tragisch. Samen met mijn favoriete personage (Osrick) heeft zij ondanks alle tegenstellingen een sterke wezenseenheid.
Het meest intrigerende en complexe personage is Osrick, de zoon van Griselda. De innerlijke strijd die hij voert is ontzettend zwaar en doet denken aan de woorden uit ‘The dark crystal’ van Brian Froud: ‘Wisdom and compassion have their roots in the same soil as violence and hate; the strong being allows them to fight within him…’ (p.91) Voor mij maakt dit het hem op een tragische wijze tot een sympathiek personage, ook al is hij verantwoordelijk voor verschrikkelijke dingen.
Het lukt de auteur om een diversiteit van verschillende geloofwaardige antagonisten in dit boek ten tonele te brengen. Daarvoor verdient hij een compliment. Het kenmerk dat hen verbindt is hun blinde idealisme en het totale gebrek aan verwondering. Ieder van hen blinkt daarnaast uit in een duistere eigenschap: geweld, machtswellust en twijfel zaaien.
Dus voor iedereen die een geweldige pageturner wil lezen over de epische strijd tussen licht en duisternis, over de kracht van vriendschap en liefde kan ik ‘De kristallen tempel’ van Peter van Roermund van harte aanraden. #dekristallentempel #petervanroermund #terrafabula #uitgeverijzilverbron