Fantasy met schaduwbeelden

‘Een rijk in verval’ van Sebastiaan Koen is een debuut met existentialistische diepgang, waar ik van het begin tot einde ontzettend van genoten heb. De kracht van dit debuut is de creatieve combinatie van existentialisme met een aantal schaduwbeelden, beelden die ontleend worden aan de donkere kant van het leven en niet meteen zichtbaar zijn.
Om te beginnen zijn de personages van ‘Een rijk in verval’ erg intrigerend. Vanuit de filosofie van Kiekegaard laten zij zich onderverdelen in esthetisch en ethische levens. Een voorbeeld van de eerste is koning Milius, die alleen zijn eigen plezier en genot belangrijk vindt en van het tweede Dorvin en Edilion Staalhart, die beiden een grote verantwoordelijkheid op zich nemen.
Een belangrijk motief in het verhaal is geweld. In het verhaal krijgt ieder personage hier mee te maken, wat bij ieder van hen veel leed veroorzaakt. Met dit lijden geeft de auteur een existentialistische laag aan de personages, omdat iedere heftige gebeurtenis die zij meemaken een onderdeel van het proces van wording is.
Wat ik met veel plezier heb gelezen zijn de passages die te lezen zijn als schaduwbeelden. Er zijn een tweetal verhaalfiguren die hiermee op verschillende wijze te maken hebben, maar waar voor ieder schuld en lijden een belangrijke rol speelt. Koen maakt de lezer alwetend door de gevoelens van deze personages, te delen met de lezer. In het verhaal weten de andere karakters niet wat er bij beiden speelt en dat maakt dat deze passages schrijnend, heftig en impact hebben.
Tot slot wil ik dit geweldige debuut aan iedereen aanraden aan iedereen die fantasy wil lezen met diepgang.