Eyvére: het boek van eenzaamheid

Een auteur die de titel verdient van meesterwever van fantastische verhalen is Dianne Arentsen. Haar nieuwste boek ‘Eyvére’ laat ontwikkeling zien en is een pageturner over verlies, eenzaamheid, vriendschap, liefde en macht.
Om te beginnen maakt de auteur een sterke groei door. Dit blijkt naast de spanningsopbouw ook uit de intensiteit van de dialogen. De proloog waarmee het boek opent is heftig en daardoor wil de lezer meteen verder met het verhaal. De hoofdstukken die volgen zijn kort en vol afwisselende actie, waardoor de spanningsboog hoog is. Binnen deze structuur past Arentsen de juiste timing en afwisseling van plaats van handeling toe, die de lezer meesleept in haar verhaal. Bij ieder boek wordt dit gevoel voor timing sterker, de spanning intenser en het verhaal nog meeslepender.
Daarnaast zijn de dialogen erg sterk en geloofwaardig. Vanaf haar debuut waren de gesprekken tussen de personages goed en ook daarin is een positieve ontwikkeling te zien: nu zijn ze intenser, persoonlijker en daardoor nog geloofwaardiger. Er zijn drie geweldige voorbeelden hiervan te vinden in hoofdstuk veertien, zesentwintig en achtentwintig. Het gaat hier steeds om hele persoonlijke gesprekken die het begin vormen van een mooie ontwikkeling.
Het thema van het boek is vanuit gebrokenheid naar heelheid. De helden van het verhaal worden door heftige gebeurtenissen in hun leven getekend. Hun zoektocht in een wereld die verscheurd wordt door een machtsstrijd tussen pluriformiteit en uniformiteit, naar heling voor hun verdriet en pijn wordt origineel uitgewerkt.
Binnen de patroon serie zijn de kleuren van de regenboog, weefsels en macht een steeds terugkerend motief. In ‘Eyvére’ krijgt ook het motief eenzaamheid betekenis als een vormende factor voor belangrijke personages. Dit gebruikt Arentsen op een constructieve manier. Hierdoor laat ze via de speculatieve literatuur op een realistische wijze zien hoe groot, divers en heftig dit maatschappelijke probleem is.
Het meest creatieve motief zijn de weefsels van de wevers. Deze krachten zorgen niet alleen voor spannende actie, geweldige gebeurtenissen en wonderbaarlijke genezingen, maar hebben ook een corrumperende invloed op degene die haar bezitten. Hoe zorgt degene die deze macht dat hij zichzelf niet verliest? Op deze vraag geeft het verhaal een subtiel antwoord.
Verlies komt verder op verschillende manieren in het boek aan bod. Niet alleen in de figuurlijke zin, maar ook letterlijk. Net als Kimoh’ra en Ithana wordt Eyvére niet gespaard als het op verlies aankomt. Dit vormt een verbindende factor tussen deze en andere personages, die ieder op hun eigen manier hiermee omgaan.
En voor de hoofdpersoon is vliegen heel belangrijk. De symbolische betekenis hiervan komt overeen met haar persoonlijke ontwikkeling en heeft te maken met: moeilijkheden en obstakels overwinnen, minderwaardigheidsgevoel compenseren en buiten de grenzen van het alledaagse leven treden.
Tot slot verdient de auteur een compliment voor haar personages. In de vorige boeken ‘Ithana’ (2017) en ‘Kimoh’ra’ (2018) kreeg ik als lezer al snel een band met Skay, Ithana, Chiku, Leffin, Brik en Kimoh’ra. In dit boek werd ik al snel fan van Ezru, Reg’nar, Eyvére en Mordis. Mordis behoort na het lezen van dit boek tot mijn favoriete antagonisten.
Kortom, om deze redenen is Dianne Arentsen voor mij een meesterwever van geweldige verhalen, die naast fantasierijk ook een mooie boodschap hebben voor de lezer.#eyvere #diannearentsen #uitgeverijzilverbron