“Don’t judge a book by it’s cover.”

Ik ben ervan overtuigd dat iedereen nu denkt, “Hah dat doe ik nou de hele tijd.” Sommigen willen het misschien niet toegeven, maar ik ben trots om te zeggen dat ik het wel gedaan heb bij A conspiracy of stars want ik vond het zo’n mooie cover (en nog steeds!). Na die prachtige omslag was ik dan ook verplicht om de achterflap te lezen en toen die me ook beviel, kon ik niet anders dan me aanmelden voor de leesclub. Ik had mijn verwachtingen ondertussen al wat bijgesteld omdat ik enkele reviews zag die wat minder positief waren over het boek, maar was nog altijd erg nieuwsgierig om eraan te beginnen.
Octavia is het hoofdpersonage en de dochter van twee gerenommeerde wetenschappers, ook wel whitecoats, op N’Terra. Dus staat ze onder heel erg grote prestatiedruk, daar heeft ze altijd wel goed mee kunnen omgaan totdat er iets vreemds gebeurt, ze ziet hoe een ontsnapte philax terug gevangen genomen wordt door de whitecoats en ze valt flauw. Vanaf dat moment kijkt ze heel anders naar hoe het leven eraan toegaat op N’Terra. Ze deelt haar recente ervaringen met Rollo, een jongen die eigenlijk meer geïnteresseerd is in het bestuderen van muziek en mensen dan dieren. Hij heeft blijkbaar ook al gemerkt dat er vreemde dingen gebeuren want hij is een hacker. Daardoor kwam hij op het spoor van enkele documenten die gewijzigd zijn en waarvan de bevolking niet wist dat ze bestaan. Het laatste lid van hun groepje is Alma, Octavia’s beste vriendin en de slimste van haar leeftijdsgenoten. Samen komen ze erachter wat er werkelijk gebeurt in de laboratoria. De personages zijn heel aangenaam en erg geloofwaardig. Zo is de moeizame relatie tussen Octavia en haar vader één van die dingen die we allemaal wel eens meemaakten, misschien niet zo extreem maar kom.
Het verhaal komt heel traag op gang en je moet een flinke dosis geduld aan de dag leggen. Maar uiteindelijk word je geduld ruimschoots beloofd en is het echt de moeite waard om door te zetten.
Een heel sterk aspect in dit boek, dat heel erg goed is uitgewerkt, is de worldbuilding. Olivia A. Cole komt met een hele reeks nieuwe dieren aanzetten die zo goed beschreven zijn dat ze voor je ogen tot leven komen.
Ik wil nog even uitleggen waarom ik het boek 3 sterren geef. Ik heb erg getwijfeld tussen 3 en 4 maar ben uiteindelijk toch voor 3 gegaan omdat het verhaal zo traag begon en het even duurde vooraleer ik er helemaal in zit. Maar mijn eindoordeel? Een erg goed en vooral vernieuwend boek, met een heel erg frisse kijk op het hele ruimtegedoe.