Het verleden blijft je altijd achtervolgen

“Het zuurstofmasker zat strak over haar gezicht. Ellens ademhaling was heftig en onregelmatig en ze probeerde die in bedwang te houden, maar dat lukt haar niet” p. 423


Ellen is op non-actief stelt en gaat vanuit Stockholm terug naar haar ouderlijk huis. Ze kan niet langer vluchten voor de traumatische ervaringen uit haar verleden. Ze gaat terug naar waar het allemaal begon, hier is haar tweelingzusje gestorven toen ze acht jaar oud was.
Als Ellen tijdens haar reis stopt om te tanken en hoort dat er niet ver vanaf het tankstation een dode toegetakelde vrouw gevonden is gaat haar journalistieke knop weer om. Ellen gaat op onderzoek uit en duikt diep in de zaak. Niemand lijkt te weten wie ze is, des te meer ontdekt ze dat het idylisische dorpje duisteren geheimen heeft. Zoals zo vaak blijken dingen niet te zijn wat ze lijken. En dat geldt ook voor de dood van haar zusje.

Het boek intrigeerde me, vanaf het begin liet het verhaal me niet meer los. Het verhaal bleef in mijn hoofd spelen als ik niet de tijd had om te lezen. Ik pakte het ook elke keer weer snel op. Dit zijn voor mij hele belangrijke eigenschappen aan een boek. Je verdachte lijstje groeit en groeit maar word heel vaak op het verkeerde been gezet.

Het wordt geschreven vanuit meerdere perspectieven. Waarvan je niet weet wat voor relatie ze samen hebben en of ze überhaupt een relatie hebben tot elkaar. Het is een originele thriller, er komen duister facetten in voor en ook trauma verwerking speelt een grote rol. Ook bevat het verhaal een verrast onderwerp maar dit is ook deel van het plot, dus ik ga niets verklappen. Het is geen thriller waar de spanning niet meer te houden is, maar dit is subtiele intrigerende spanning.

Kortom een aanrader die je niet meer los laat.

****