Leven of theater

Foenkinos schrijft de biografie op voor mij de enige manier waarop ik over haar leven, door een ander opgetekend in aanvulling op haar eigen werk, had willen lezen. De korte bijna afgebroken zinnen komen aan het begin van het boek op mij over alsof iemand totaal overrompeld haar verhaal vertelt. Ik merk dat ik steeds sneller ga lezen en ademen. Foenkinos vult niet haar emoties in, hij somt gebeurtenissen op, omdat naar ik aanneem hij haar eigen werk ziet als uiting van haar emoties. De schrijfstijl en hierdoor de vaart waarin je het verhaal leest zorgde er bij mij ook voor dat het gevoel dat de gruwelen in en voor de oorlog 'zomaar' gebeurden, benadrukt werd. Vind de verwijzing van Foenkinos naar Kafka, het proces, zeer treffend. Foenkinos kiest er voor om zelf een rol in zijn verhaal te hebben. Hierdoor word zijn, en hierdoor mijn, betrokkenheid bij Charlotte nog extra vergroot. Deze biografie is wat mij betreft brilliant. Het lezen van dit boek was voor mij een ervaring.