Een bizar, maar waargebeurd verhaal

Dit boek las ik met de leesclub Booklantis. Zodra ik de samenvatting te lezen kreeg was ik meteen nieuwsgierig. Ik had er (ondanks het heftige onderwerp) veel zin in om het boek te lezen. Peet komt op het idee om Nederland te verlaten en Zuid-Afrika te emigreren. Hij is er weliswaar zelf nog nooit geweest, maar toch lijkt het hem een goede set. Arine stemt toe en samen met de kinderen verhuizen ze naar een boerderij midden in de natuur, met heel veel dieren om hen heen. Voor hen is het een droomland, maar na een tijdje blijkt dat Zuid-Afrika toch niet een droomland is. Het lukt het gezin niet om genoeg geld te verdienen, dochter Sterre wordt misbruikt en Beer komt in de gevangenis terecht. Na 18 jaar willen ze Zuid-Afrika maar al te graag verlaten, maar dan komen er vijf donkere mannen hun huis binnen, die het leven van het gezin compleet op zijn kop zet: Peet wordt urenlang mishandeld en uiteindelijk vermoord.

Het verhaal wordt vertelt vanuit Arine. Dit wordt wel op zo'n manier gedaan dat je niet alleen haar leert kennen, maar ook de andere gezinsleden. De personen zijn realistisch neergezet, je leert zowel de goede kanten als de wat mindere kanten van ze kennen. Al snel is duidelijk dat Zuid-Afrika een groot verschil is vergeleken met Nederland. Niet alleen wat betreft de natuur, maar ook de mensen en hoe alles geregeld wordt. Uiteindelijk is het toch niet het droomland wat ze verwacht hadden en de spanningen lopen steeds meer op. Ik vind het knap dat ze daar alsnog zo lang wisten te blijven, maar dat kan natuurlijk ook gelegen hebben aan het gebrek aan geld. Persoonlijk had ik zelf al veel eerder het besluit genomen om te vertrekken in ieder geval. Ze hebben het daar niet makkelijk gehad.

Dat Sterre werd misbruikt door iemand waarvan ze dachten dat het een vriend was, is erg heftig. Ze wordt bedreigt en durft haar verhaal lange tijd niet te vertellen aan haar ouders. Ze komen er pas achter wanneer een tweede ''vriend'' haar wil misbruiken en ze van zich afbijt. Beer daarentegen komt in een hele andere situatie terecht. Hij wordt verlinkt als illegale werknemer en komt daardoor dagenlang in de gevangenis terecht. Hij zit daar tussen de moordenaars, verkrachters en andere misdadigers en is heel erg opgelucht als hij er eindelijk weg mag. Ik moet toegeven dat ik voor dit stukje wat minder sympathie had. Illegaal aan het werk gaan, is gewoon om problemen vragen. Ik wist dat het op den duur mis zou gaan.

Het verhaal over die fatale nacht, wordt verspreid over het boek verteld. Je krijgt er steeds kleine stukjes van te lezen en dit houdt het boek spannend. Tussen deze fragmenten wordt het levensverhaal verteld. Deze afwisseling is erg fijn. Ik denk dat als het helemaal op chronologische volgorde was geweest, dat het dan een stuk minder prettig had gelezen. Naarmate je dichter bij het einde komt, loopt de spanning steeds meer op. Het moment wat mij het meest is bijgebleven is de scène waarin Peet zijn laatste adem uitblaast, in de armen van Arine. Ik heb heel wat tranen moeten laten op dat moment.

Dit verhaal komt bij je binnen en laat je emoties op en neer gaan als een jojo.
Wat ik erg vind voor Arine, is dat het onderzoek daar heel erg slecht wordt uitgevoerd. Net alsof het ze eigenlijk helemaal niks boeit dat er iemand is vermoord. Toch hoop ik voor Arine dat ze de daders uiteindelijk weten op te pakken. In ieder geval vind ik het erg knap dat ze al zo snel haar verhaal heeft kunnen doen, al vermoed ik dat het voor haar ook een stukje verwerking is. Door dit avontuur, is Arine's mening omtrent donkere mensen erg veranderd. Op zich begrijpelijk, door wat haar is overkomen, maar aan de andere kant is het jammer dat ze nu iedereen over een kam scheert en voor elke donkere man bang is. Niet iedereen heeft kwaad in de zin. Ik hoop dat ze dit uiteindelijk weer gaat beseffen, maar ik kan me voorstellen dat dit tijd nodig heeft.

Ik vond het een goed boek om te lezen en raad het dan ook zeker aan, om je eens te verdiepen in dit bizarre, maar waargebeurde verhaal!