Net niet leuk

Beste Floris, Jammer dat je recensie zo kort is. Ik ben zo nieuwsgierig naar wat je niet beviel aan de techniek van dit boek. Ik vond het mooi en indringend en bijzonder opgebouwd. Wat heb ik over het hoofd gezien tijdens het lezen?

Beste Gigi, Dat klinkt fijner dan mijn leeservaring. Misschien kan je het beter daarbij laten voordat je Pandora's doos opent. Ik stoorde mij aan vrij veel zaken die mij als het ware het verhaal uit duwde. 1. De kinderen, de man, ze hadden net zo goed niet genoemd kunnen worden, pimpelpaars kunnen wezen of onzichtbaar. Ik had gewoon niemand in het boek die me ook maar een beetje interesseerde tot de vader kwam, en dat was voor mij te laat. De rest had wat mij betreft overgeslagen kunnen worden. 2. Ik vond de flashbacks in de tegenwoordige vervelend. Niet omdat het verwarrend was wat nou flashbacks waren en wat niet, maar door de combinatie van heel kinderlijk taalgebruik (als beleefd door een kind van zes) en hele volwassen zinnen, woorden, en zelfs metaforen. 3. Veel clichés, van 'brandende ogen' in de rug van de hoofdpersoon (wat niet eens kan vanuit een ik-perspectief, je hebt immers geen ogen op je rug) tot 'Niet haar dood stemt mij treurig, maar de wetenschap dat ik haar nooit zal leren kennen.'

Beste Floris, We zijn het niet geheel met elkaar eens. Dat moge duidelijk zijn. 😄 Voor mij waren de echtgenoot en de kinderen bijfiguren en voor mij van belang om de huidige setting van het hoofdpersonage te bepalen. Zonder deze personages was de hoofdpersoon minder goed uitgewerkt. De flashbacks zou ik me even over moeten buigen. Brandende ogen in mijn rug heb ik zelf wel eens gevoeld. Dus ik vind dat dit wel degelijk kan vanuit een ik-perspectief. Dat ogen branden betekent namelijk niet dat je ze moet zien, het is een gevoel. We lezen boeken duidelijk anders. Dat kan! Je hebt er een duidelijke mening over. Misschien is het een idee om je mening over het boek te verwerken in een recensie hier boven. Nu staat er alleen in een korte zin jouw mening zonder onderbouwing. Dat vind ik enorm jammer.

Beste Gigi, Gelukkig maar, anders was het ook zo saai. Over die bijfiguren gaan we het vrees ik ook niet eens worden. Ik vond het veel regels voor weinig: ze voelden meer als de omlijning van een karakter dan als een mens. Een soort eerste oningekleurde schets. De ogen, moeilijk. Je hebt minstens een beetje gelijk. Misschien overdreef ik over de onmogelijkheid. Het was in ieder geval een zin waarover ik struikelde. Nu krijg je misschien het idee dat ik met een rode pen iedere oneffenheid in een boek aanstreep, dat ik zo lees. Maar dat is helemaal niet zo. Veeleer probeerde ik achteraf te reconstrueren waarom het boek me constant een gevoel van jeuk gaf en ik dikwijls met mijn hoofd schudde. Dat had niet met het sterke verhaal over de vader te maken, puur met hoe sommige dingen waren opgeschreven. Over de kortheid van mijn recensie: Vandaar het linkje naar mijn filmpje over het boek. Daar probeer ik het uitgebreider uiteen te zetten. Overigens krijg ik het niet voor elkaar hier direct het filmpje te plaatsen, dat zou het een stuk duidelijker maken. Groeten, Floris

Ik heb jouw filmpje bekeken 😄 Toen dacht ik weer, ik ga nog eens nadenken over die flashbacks. Daar heb je iets losgeweekt wat ik wel eens wil onderzoeken. De andere zaken blijven in mijn hoofd heel anders. Maar zoals gezegd, dat mag, iedereen zijn eigen mening. Was het trouwens helemaal niet eens met jouw mening over Hebban-lezers en de Hebban jury. Dat is vast geen verrassing. Je hebt wel lef. Dat moet gezegd worden. 😄 Ondanks jouw filmpjes ben ik wel nieuwsgierig naar een geschreven recensie van jouw hand. Dan ben ik ook nieuwsgierig of je de positieve kanten meer belicht.

Over Hebban: Het zweet brak me al uit dat je na het kijken niet meer met wilde praten. Tot zover mijn lef. Geloof me, schaamte is er ook genoeg. Overigens, die opmerking was (deels) bedoeld met een knipoog ;) als reactie op de paginagrote advertentie in Trouw die me naar dit boek trok. Daarin werd het winnen van de Hebban debuutprijs als het argument gepresenteerd om het boek te kopen. Het beoordelen van het boek voelde dus tegelijkertijd als een beoordeling van die prijs. Een uitgebreide geschreven recensie ga ik nu niet meer doen. Te veel andere boeken tussendoor gelezen al. Wat er voor mij bovenuit stak waren alle scenes met de vader in het heden. Die vond ik zo overtuigend, de dynamiek, de complexe gevoelens bij de hoofdpersoon: daar had ze me. Trouwens, wat sprak jou aan in het boek? Misschien komen we zo weg van de negatieve kanten.

Over Hebban: ik heb er behoorlijk om moeten lachen, en niet alleen vanwege die knipoog, maar ook omdat ik een van de honderd was die heeft meegedaan aan de schifting om tot de short list te komen en - net als jij, en om veelal dezelfde redenen - niet zo enthousiast was over dit boek. Het aantal uitgedeelde sterren komt dan ook precies overeen :))). Er is, gelukkig, ruimte genoeg op Hebban voor allerlei afwijkende, eigenwijze lezers, hoewel je dat niet altijd duidelijk ziet/hoort.

Ha, mooi. Toch prettig om te weten dat ik niet alleen ben in mijn mening (dat er ook nog anderen met een verfijnde smaak rondlopen ;))

Rotjong :P!