De 100 jarige man

‘De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween’ door Jonas Jonasson

Allan heeft de leeftijd van 100 jaar bereikt en zuster Alice van het rusthuis waar Allen woont meent dat een groot feest ter ere van hem erbij hoort. Maar Allan is helemaal niet blij met alle aandacht en met de festiviteiten die rond zijn persoon georganiseerd zijn. Hij besluit om zich uit de voeten te maken nog voor aanvang van de feestelijkheden door uit het raam te klimmen en weg te lopen zo snel als zijn oude benen hem kunnen dragen. Zijn honderdjarige benen hebben echter onvoldoende kracht om hem blijvend op sleeptouw te nemen en Allan besluit gebruik te maken van het openbaar vervoer om heel snel zo ver mogelijk bij het rusthuis vandaan te geraken. Deze ontsnapping is het begin van één groot avontuur dat bestaat uit een aaneenschakeling van doldwaze gebeurtenissen en onverwachte ontmoetingen met alles behalve doorsnee figuren. Behalve de onwaarschijnlijk bizarre gebeurtenissen in het heden met Allan als middelpunt, wordt ook het verleden van Allan stukje bij beetje prijs gegeven, een verleden dat al net zo spraakmakend blijkt en waar zijn kennis over het samenstellen van vuurwerk hem soms tot in de huiskamers brengt van vooraanstaande historische machthebbers.
De lovende reacties die ik eerder al had gelezen over ‘De 100 jarige man die uit het raam klom en verdween’ maakten mij nieuwsgierig naar het boek waarvan ik niet wist of ik het ook had willen lezen zonder alle voorafgaande media-aandacht. Ik verheugde me op het lezen van een ongekend humoristisch boek dat zonder twijfel enorm vlot geschreven is, zo vlot dat mijn leestempo zich als vanzelf heeft aangepast aan de snelheid waarmee de schrijver zijn zinnen hanteert en mij in een razend tempo door het boek heeft gevoerd. Ik ben zeker onder de indruk van de kennis over de wereldpolitiek en zijn machthebbers, door Jonas Jonasson op niet alledaagse wijze en licht cynische toon bijeen gebracht. Na een enkele zuinige glimlach op de pagina’s ervoor, barstte ik op blz 48 werkelijk in een niet te stoppen schaterlachen uit en ik was er van overtuigd dat dit salvo slechts het begin van de echte pret inluidde. Dit bleek een dwaze misvatting en naarmate ik vorderde in het boek groeide ook mijn verveling en ontstond ergernis ten aanzien van dit Pippi Langkous avontuur voor volwassenen. Uiteindelijk miste ik diepgang in zowel verhaal als karakters van een op zich vlot en goed geschreven boek zonder enige serieuze ondertoon, waar de ware liefhebber van een komische noot ongetwijfeld plezier aan beleeft.