Wie was Mattias?

Flaptekst:
Mattias ging dood. Zij bleven achter. Zij vertellen. Acht perspectieven, acht versies. Sommigen hadden hem lief, anderen kenden hem nauwelijks, en alle herinneringen zijn anders. In elk leven speelt hij een cruciale rol, juist door er niet te zijn. Langzaam wordt duidelijk wie Mattias was en wat er die avond gebeurde.
'Na Mattias' is een aangrijpende en spannende roman over angsten van nu, over omgaan met verlies en over de verhalen die we elkaar vertellen omdat dat het enige is wat we dan nog kunnen.

Citaat:
'Rouw is als een schaduw. Hij voegt zich naar de stand van de zon, staat 's ochtends anders dan 's avonds. Hij leunt donker en geduldig tegen de muur, strekt zich in volle lengte uit over het asfalt of trekt achter je rug zijn reliëf over te lang niet gemaaid gras, sierlijk dreigend als een slang'

Recensie:
Mattias is er niet meer; zoveel is duidelijk. Waardoor hij er niet meer is en wie hij eigenlijk was wordt pas in de laatste twee hoofdstukken door de auteur enigszins aan het licht gebracht.
Peter Zantingh schreef een raamvertelling met negen hoofdstukken waarbij elk hoofdstuk vanuit het gezichtspunt van een ander personage iets probeert duidelijk te maken over zijn of haar relatie met Mattias en het leven 'Na Mattias’. Zo komen na elkaar voorbij: zijn vriendin Amber, zijn beste vriend Quentin, zijn grootouders Riet en Hendrik, Nathan [waarvan ik de link met Mattias niet kon ontdekken], Issis, een gamer die Mattias alleen via een footballgame kende, zijn moeder Kristianne, Chris een nieuwe kennis van Quentin, Tirra: de moeder van diegene die de oorzaak is dat Mattias er niet meer is en uiteindelijk, in het laatste hoofdstuk, opnieuw Amber. Amber is dus als het ware het raam rondom de mozaïekstenen die het complete portret van Mattias zouden moeten vormen.
Ik heb het boek twee keer helemaal gelezen en ben uiteindelijk toch op mijn honger blijven zitten. De ‘spanning en de angsten van nu’, die in de flaptekst beloofd werden, heb ik niet ervaren tijdens het lezen. Ik heb ook op geen enkel moment emotie gevoeld; iets wat ik toch wel verwachtte bij een dergelijk onderwerp.
Ik kreeg niet echt houvast en het beeld dat ik van Mattias heb overgehouden is zwart-wit en vlak en zeker niet driedimensionaal.
Met 'Na Mattias' heeft de auteur mij niet kunnen bekoren noch ontroeren en meer dan twee sterren [omwille van toch wel enkele mooie zinnen, zoals het citaat dat ik hierboven aanhaal] heb ik er echt niet voor over.

Auteur:
Peter Zantingh (1983) schreef eerder de romans 'Een uur en achttien minuten' (2011, o.a. genomineerd voor de Dioraphteprijs) en 'De eerste maandag van de maand' (2014). Daarnaast is hij plaatsvervangende chef van de zaterdagkrant van NRC Handelsblad.