Knullig opstel

Na 250 pagina's cliché's, voorspelbaarheden en sleets taalgebruik ben je blij dat je van het geneuzel van Anne en Marco af bent. Van wie? Geen idee eigenlijk. Want aan karakters uitdiepen doet Shari Lapena niet. Als schrijver is ze een laatbloeier en wanneer je dit debuut hebt gelezen, begrijp je dat 'laat'. Alleen dat 'bloeien' blijft onverklaarbaar.
Korte, staccato en onsamenhangende zinnen, geen uitgesproken hoofdpersoon en onlogische wisselingen van camerastandpunt maken van dit boek een knullig opstel. Volgens haar biografie was Lapena, voordat ze ging schrijven, advocate. Het zou me niks verbazen als ze in die hoedanigheid een aardige bijdrage heeft geleverd aan het cellentekort in Canada.
Het enige knappe aan dit boek is dat ze het uitgegeven heeft gekregen. Oprecht compliment daarvoor.