Politiespeurwerk gekruid met gezin en eten

Bij de ARD waren vorig jaar al de eerste verfilmingen op de beeldbuis te zien van de avonturen van ene Irene Huss. Zelf zag ik er in ieder geval een drietal, maar er zijn al meer delen gemaakt rond deze Göteborgse politievrouw. Een creatie van Helene Tursten. In Nederland verschijnen de politieromans rond haar hoofdpersoontje bij De Geus. Zojuist kwam deel drie uit: De getatoeëerde torso (oorspronkelijk verschenen in 2000).
Geen grote verrassingen voor hen die de eerdere belevenissen van Huss en het team waarvan zij deel uitmaakt, lazen. Ze is niet de baas, toch koos Tursten haar als de centrale figuur in haar boeken. Geen dunnetjes – dit derde deel telt liefst 477 pagina’s - zo heeft Helene Tursten de ruimte uit te wijden over de ontelbare bijzaken die haar verhalen kleuren. Over de privébeslommeringen van al Irene’s collega’s, maar vooral die van Huss’ eigen thuisfront: de twee dochters, de hond en niet te vergeten Irene’s al net zo druk bezette echtgenoot Krister die zijn geld verdient als kok.
De getatoeëerde torso begint met een op zich al lugubere vondst van een gedeeltelijk stoffelijk overschot. Tursten kruidt het verslag over dit op zich al meeslepend onderzoek met aandacht voor het politiewerk in enkele andere zaken die collega’s van Irene Huss tegelijkertijd onderhanden hebben. Die laatste raakt overigens ook nog verwikkeld in een andere zaak, die van de verdwijning in Kopenhagen van de 17-jarige dochter van een vroegere buurvrouw van de familie-Huss.
Dat maakt De getatoeërde torso tot een zelden maar wat voortkabbelende misdaadroman, al blijven de bezwaren uit eerdere Huss-avonturen eraan kleven. Net iets teveel aandacht voor bijzaken, die de vaart er ietwat uithalen al heeft die couleur locale ook iets sympathieks.