Het Negende Gebod: Een spannende cocktail van fictie, spanning en geschiedenis.

Parijs. Een antiquariaat van de streng orthodoxe jood, Samuel Rosenthal, waar een bijzonder manuscript, brieven van Plinius de Jongere, ca 5de eeuw na Chr., te koop wordt aangeboden. O.a. Anthony Milligan, werkzaam voor het Britisch National Museum, is erg geïnteresseerd.
Ondertussen wordt Esther van Baerle, een Nederlandse scenarioschrijfster, gevraagd voor een film op basis van datzelfde Pliniusdocument. Om goed voorbereid op de set te verschijnen, bezoekt ze professor Niels van Rooijen, verbonden aan de Radboudunief en expert op het gebied van de oudheid. Blijkt echter dat van Rooijen, haar vroegere prof, vermoord in zijn werkkamer ligt, badend in het bloed. Al snel wordt duidelijk dat zowel Esther als Mulligan zich in een wespennest steken. Zij worden in de race om zo snel mogelijk hun filmproject af te werken, bedreigd met de dood. Voor de oerconservatieve katholieke organisatie ‘Het Legioen van Christus’, is niets te veel om zowel het Pliniusdocument te bemachtigen, als het filmproject te kelderen. Ondertussen komen we ook te weten hoe Maria Magdalena, die in de Pliniusbrieven een prominente rol speelt, en andere vrouwen in die prille dagen van het christendom, hardhandig worden aangepakt. Hun plaats, zo klinkt het ook nu nog in conservatieve middens, is allerminst op de barricaden. Doorheen Chris Houtmans spannende roman, komen zowel Esther als Anthony voor hete vuren te staan.

Chris Houtman debuteerde met het goed ontvangen ‘Akte van berouw’. Met zijn tweede roman slaat hij een homerun. Het boek leest lekker, ook al zijn de uitgebreide fragmenten uit Pliniusbrieven soms langdradig. Voor lezers met een gezonde interesse voor romans met een historisch tintje, is dit echter het neusje van de zalm.
De auteur schreef een cocktail van een spannende plot, doorweven met historische feiten, die mij alvast deed watertanden. Het kan niet anders, maar hier zit een enorme hoeveelheid research achter. Bij het lezen denk je onwillekeurig aan Dan Brown en zijn Da Vinci Code. Er zijn raakvlakken, maar Houtman bleef zichzelf, hij kopieerde niet. Ook neemt hij gelukkig geen blad voor de mond wanneer hij de oerconservatieve stroming binnen de kerk, in dit geval Het Legioen van Christus, maar het had evengoed het Opus Deï kunnen zijn, flink aanpakt. ‘Vrouwen en kerk’ ligt binnen die stroming, in en rondom het Vaticaan, nog uiterst gevoelig. De manier waarop hij zelfs president Trump in zijn nakie zet, is om van te smullen.
Kortom, Het negende gebod is een accuraat, knap geschreven thriller, waarin fictie verweven wordt met niet mis te verstane maatschappijkritiek. Een heerlijke roman en meteen een dikke aanrader.