Klaproos, een meer dan interessant boek.

Voor een debuut is dit alleszins een scherp, intens boek. Dat het daar bovenop ook nog autobiografisch is, maakt het alleen maar boeiender. De problematiek van verslaving wordt hier op een speelse manier uit de doeken gedaan. Wat Noor, het hoofdpersonage meemaakt, is niet van de poes. Je zou voor minder eronderdoor gaan. Het hele verhaal is trouwens verteld vanuit haar standpunt.
Het is Noor die na een hele poos weer contact opneemt met haar moeder en haar vriend, beiden verslaafd aan heroïne. Het (zelfgekozen?) lijden van deze twee mensen laat ook letsels na op haar eigen leven. De auteur maakt, via Noor, gebruik van korte zinnen en eenvoudige analyses. Ik snakte tijdens het lezen naar mooi opgebouwde zinnen, zinnen die je met plezier meermaals leest, maar die vond ik niet. De taal die gebruikt wordt is eenvoudig, ongecompliceerd. Wellicht omdat we kijken door de ogen van Noor. Haar leven lijkt een aaneenrijgen van tegenslagen op haar werk, in haar relaties, thuis.
Wanneer Noor vanuit Barcelona, waar ze een hele tijd verbleef, terug in Nederland terechtkomt, wordt ze geconfronteerd met Las, de vriend van haar moeder, die kanker heeft en terminaal ziek is, maar ook met haar moeder Jossie, die van geen hout meer pijlen weet te maken. Die onzekerheid is nog duidelijker wanneer Las uiteindelijk sterft. De hoofdstukken springen vooruit/achteruit in de tijd. Noor beschrijft haar jeugd, waarin haar opa en oma een belangrijke rol spelen.
Ik vermoed dat de titel ‘Klaproos’ wat te maken heeft met papavers, grondstof voor opium en heroïne. Deze problematiek ligt mij niet, ik zal in andere omstandigheden zo’n boeken mijden. Het leven lijkt (of is) dan zo uitzichtloos, en dat is niets voor mij.
Toch heb ik er mijn tanden ingezet, en ik moet zeggen dat ik er geen spijt van heb. De auteur weet te boeien, ik zat in het verhaal, probeerde de personages te doorgronden. Anne-Fleur van der Heiden schrijft op een frisse, maar toch ontroerende wijze. Zowat in elk van de korte hoofdstukken wist ze mij te verrassen met leuke vondsten, wat galgenhumor, sprongen in de tijd.