Mr Gwyn een verrassend en heerlijk boek.

Alessansro Baricco blijkt een van de meest gevierde hedendaagse Italiaanse schrijvers te zijn, maar eerlijk, ik kende hem niet. Ik las zijn boek dat ik op het spoor kwam via hebban.nl.

De gevierde schrijver Jasper Gwyn besluit nog één artikel te publiceren. Dat doet hij in The Guardian. Hij heeft een lijst van 52 dingen bijeen gesprokkeld die hij zich voorneemt nooit meer te doen, zo schrijft hij. Eigenaardig genoeg staat op nummer 51 & 52: ‘Nooit meer boeken schrijven én nooit meer publiceren’. Tijdens de periode die volgt op deze beslissing (één of twee jaar?) kruipt hij zowat tegen de muren op van pure verveling. Blijkt dat hij het schrijven dus toch niet kan missen. Begrijpelijk, vind ik dan. Niet?
Om te kunnen voldoen aan voornemen 51 & 52, zoekt hij naar een wijze waarop hij toch aan zijn hartstocht kan toegeven. Dat doet hij door als kopiist – zo noemt hij zichzelf, geen schrijver! – mensen te beschrijven in ‘geschreven’ portretten.

Baricco is inderdaad een groot schrijver. Niet alleen is de plot heel verrassend, hij schrijft met een pen om van te genieten. Het boek is origineel, licht, sprankelend, speels. Hij beschrijft overigens de setting minutieus, zonder ooit te vervelen.
Als lezer blijf je met een heleboel vragen zitten, maar dat lijkt wel de bedoeling. Het verplicht je na te denken. Wie is die Mr Gwyn en waarom stopt hij met schrijven. Waarom maar tien klanten voor een portret en wat staat er in zo’n portret? Waarom verdwijnt ie zomaar van het toneel?
Hoe dan ook hoort dit boek bij jouw stapel ‘moet-je-zeker-nog-lezen’.